محمدرضا الهامی - استادیار مهندسی مکانیک کنترل و رباتیک دانشگاه جامع امام حسین (ع)
چمران دانش دوست - کارشناس ارشد مهندسی مکانیک طراحی کاربردی

دراین مقاله با استفاده از تئوری کنترل فازی تعیین ولتاژ فرمان مناسب جهت اعمال به دمپرMR استفاده شده است اما به کارگیری قواعد فازی به شیوه رایج مشکلات مربوط به بهینه سازی سیستم کنترل فازی را به همراه خواهد داشت بنابراین با استفاده از الگوریتم ژنتیک به ایجاد یک پایگاه قواعد فازی بهینه پرداخته می شود که باعث بهبود کارایی سیستم کنترل فازی نسبت به پایگاه قواعد فازی تجربی خواهد شد دمپرMR magneto rheological نوع جدیدی از دمپرها می باشد که از یک سیال MR پرشده است این سیال هنگامی که در معرض یک میدان مغناطیسی قرار میگیرد بطور منظم از یک سیال روان لزج خطی به یک حالت نیمه جامد تبدیل می شود بنابراین با اعمال ولتاژ فرمان منساب به این دمپر ارتعاشات سازه ها را می توان کاهش داد که این ولتاژ فرمان مناسب با استفاده از یک سیستم کنترل مناسب اعمال می گردد از یک مدل هیسترزیس Bouc-wen به منظور پیش بینی رفتار نیرو مکان و همچنین پاسخ غیرخطی نیرو - سرعت استفاده می شود.

کنترل فازی، الگوریتم ژنتیک، دمپرMR، بهینه سازی سیستم