نقش منابع انسانی در توسعه پایدار، با تاکید بر جایگاه اشتغال زنان در ایران

این پژوهش به بررسی نقش منابع انسانی در توسعه پایدار با تاکید بر اشتغال زنان در ایران به ویژه بین سال های ۱۳۶۵ تا ۱۳۹۵ می پردازد. در این پژوهش از روش اسنادی و کتابخانه ای بهره گرفته شده و برای دست یابی به آمارها و داده-های مورد لزوم، به آمارهای مرکز آمار ایران در سرشماری های عمومی نفوس و مسکن استناد گردیده است. پس از بررسی آمارها، یافته های این پژوهش نشان می دهد که زنان با این که در عرصه های مختلف توسعه همواره یا پا به پای مردان جلو رفته و گاه نیز از آنان در برخی از عرصه ها جلوتر بوده اند، اما به دلایل مختلف نظیر وضعیت فرهنگی حاکم بر جامعه و نگرش های سنتی نسبت به جایگاه زنان، آنان بر خلاف مردان که در دوران مدرن در عرصه های مختلف اشتغال روند رو به رشد را نشان می دهند، اما با وجود بالا رفتن تحصیلات زنان، تشکلات گوناگون زنان و غیره، در سه دهه گذشته، آنان در بخش های مختلف اشتغال، در امر اشتغال روند نزولی داشته اند. بنابراین، زنان به عنوان نیمی از جمعیت توسعه و جایگاهی که این بخش از منابع انسانی در توسعه پایدار می تواند داشته باشند، از توسعه کشور کنار گذاشته شده اند.

Keywords:

زنان , منابع انسانی , توسعه , توسعه پایدار , اشتغال زنان , توسعه اقتصادی