یاسر قاسمی آریان - استادیار پژوهشی، بخش تحقیقات بیابان، موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
شهرام بانج شفیعی - دانشیار موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

وضعیت منابع آبی کشور طی سال های گذشته نشان می دهد که کاهش دسترسی به این منابع به خود شدت گرفته استبطوریکه آب قابل استحصال در کشور طبق آمار وزارت نیرو از ۱۲۶ میلیارد متر مکعب با ۳۰% کاهش در حال حاضر به ۸۸میلیارد متر مکعب رسیده است. ادامه این روند برای مناطقی نظیر سیستان با داشتن بارشهای بسیار ناچیز، شرایط زندگیبرای ساکنین آن منطقه را دشوار و ناممکن می نماید. سیستان به علت قرار گرفتن در قسمت خشک کشور از جمله مناطقیاست که بدون برنامه ریزی دقیق و برخورداری از مدیریت بهره برداری صحیح از منابع آبی موجود خصوصا در قسمت کشاورزیکه بالاترین بخش نیاز جامعه را تشکیل میدهد، نتواند اقلا همان نیاز آبی خالص گیاه را تامین نماید. نیاز آبی خالص آن مقدارآبی است که گیاه در دوره رشد برای جبران تبخیر و تعرق جهت تولید و رشد به آن نیاز دارد و بدون درنظر گرفتن تلفات آبدر حین آبیاری است. علاوه بر مدیریت صحیح از منابع آبی موجود استفاده از آبهای نامتعارف مانند فاضلاب ها که غنی ازمواد غذایی نیز هستند (کود-آبیاری) پتانسیل دیگری است که با بهره گیری از آن خصوصا در کشت های هیدروپونیک نه تنهاافزایش محصول و کاهش مصرف آب و کود صورت می گیرد بلکه با ترویج آن همزمان کمک به تامین حقابه تالاب ها در منطقهنیز می شود.

کاهش مصرف آب، فاضلاب، کشت هیدروپونیک، حقابه تالاب ها، نیاز آبی