فرامرز حسن پور - استادیار، گروه معماری، دانشگاه زابل، زابل، ایران

موقعیت جغرافیایی سیستان شرایط ویژه ای را برای شکل دهی به محیط انسان ساخت در معماری بومی اینمنطقه به وجود آورده است که این موضوع، ضرورت مطالعه تاب آوری در شکل گیری فرم و عناصر معماری آندر برابر شرایط اقلیمی و بحران های طبیعی را روشن می سازد. روش انجام این پژوهش بر اساس روشتوصیفی-تحلیلی است که گردآوری داده ها و طبقه بندی اطلاعات به شیوه اسنادی و تجزیه و تحلیل اطلاعاتبر اساس استدلال منطقی خواهد بود. از نتایج بررسی ابعاد تاب آوری معماری بومی سیستان در برابر شرایطاقلیمی گرم و خشک، توفانهای گرد و غبار و رطوبت بالای خاک می توان به استفاده از فرم های پلاستیک درمعماری بومی، استفاده از بادگیرهای محلی بر روی بام، ایجاد فاصله از روی سطح زمین برای جلوگیری از نفوذرطوبت، بهره گیری از فضای مهتابی در طبقات بالاتر و بر روی بام و عناصر معماری دورچه و صورک برای ایجادگردش هوا و افزایش سطح آسایش اقلیمی ساکنین خانه ها و همچنین ایجاد فضاهای گربه رو در زیر کفساختمان برای جلوگیری از رطوبت به دیواره ها اشاره نمود.

تاب آوری، گرد و غبار، معماری بومی، سیستان