محمد فاضلی - استاد زبان وادبیات عرب ، دانشگاه آزاد اسلامی_ واحد مشهد
مریم علیمرادی - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی_ واحد بندرعباس

اسطوره­ها از دیرباز ریشه در فرهنگ و تمدن ما و پیوند بسیار نزدیکی با شعر دارند. جاودانگی اسطوره­ها در کاربرد آن­ها از ادبیات کهن تا امروز آشکار است. شاعران در هر دوره­ای، پرورش دهنده­ی باورهای قومی ملت خویشند.چنان­که در اشعار حافظ و شفیعی کدکنی، بازتاب آن­ها بسیار چشمگیر است. این دو شاعر بزرگ و نامی، شعرشان آیینه­ی انعکاس باورهای تاریخی و اساطیری است و درکلامشان انسان­هایی جلوه­گرند که به طور کامل جنبه­ای اسطوره­ای دارند یا به همان سبک گذشته یا با تغییراتی  در شخصیت اسطوره­ای آنان. مقاله حاضر، به مواردی چند ازاسطوره­های ملی در اشعار حافظ و شفیعی می­پردازدو دید این دو شاعر را نسبت به اسطوره­ها بررسی می­کند تا نموداری باشد بر این واقعیت که شاعران در هر دوره­ای برای  اسطوره­های ملی زمان و مکان نمی­شناسند و از این پشتوانه­های غنی قومی بهره ­می­برند و بنا به شرایط خاص اجتماعی هر زمانی، نحوه­ی دید و شیوه­ی کاربردشان از اسطوره­های ملی  متفاوت می­سازند.

اسطوره, شعر, حافظ, شفیعی کدکنی