تاثیر افکار نوافلاطونی در عرفان اسلامی ( خصوصا در آثار عطار و مولوی)
عنوان مقاله: تاثیر افکار نوافلاطونی در عرفان اسلامی ( خصوصا در آثار عطار و مولوی)
شناسه ملی مقاله: JR_PERSI-12-5_001
منتشر شده در در سال 1395
شناسه ملی مقاله: JR_PERSI-12-5_001
منتشر شده در در سال 1395
مشخصات نویسندگان مقاله:
رضا اشرف زاده - استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
روجا پورفرج بیگ زاده - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد سبزوار
خلاصه مقاله:
رضا اشرف زاده - استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
روجا پورفرج بیگ زاده - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد سبزوار
عرفان اسلامی پدیده ای شکل گرفته در بستر تفکرات فلسفی و کلامی است این جریان پربار فرهنگی، بار سنگینی از مضامین و آموزه های مکاتب فکری پیشین را بر دوش می کشد. فلسفه نوافلاطونی یکی از مهمترین آبشخورهای عرفان و تصوف اسلامی است و باروری این مکتب از مطالعه آثار برجسته ترین عارفان سده های ششم و هفتم هجری یعنی شیخ فریدالدین عطار نیشابوری و جلال الدین محمد بلخی آشکار می گردد. کشف، دسته بندی و تبین مولفه های موجود در نظام فلسفی نوافلاطونیان در سروده های عطار و مولوی، حاکی از ژرفای تاثیرپذیری این دو قله رفیع عرفان اسلامی از تعالیم فلوطین است. این مقاله با ارایه شواهدی سعی در بازنمایی این تاثیر عمیق و بنیادین دارد
کلمات کلیدی: عرفان اسلامی, فلسفه نوافلاطونی, فلوطین, عطار و مولوی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1346209/