شادی جلیلیان - دانشجوی دکتری مدیریت جنگل/ دانشکده علوم جنگل، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گلستان
سید پدرام نی نیوا - دانشجوی دکتری/ گروه مهندسی آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گلستان
شبنم جلیلیان - دانشجوی کارشناسی ارشد/ گروه خاک، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه

گسترش و توسعه جوامع بشر به واسطه افزایش نیاز به توسعه زیرساخت ها همواره با کاهش میزان پوشش گیاهی و در نتیجه ایجاد تغییرات در سیمای سرزمین و به ویژه عامل اساسی در وقوع فرسایش خاک و افزایش انواع ناپایداری در خاک همراه بوده است. عمده پژوهش های انجام شده حاکی از آن است که استفاده کارآمد از پوشش گیاهی سبب افزایش مقاومت و پایداری و کاهش میزان فرسایش خاک می شود. در این راستا، انتخاب گونه های گیاهی مناسب برای مهار فرسایش خاک و هم چنین انتخاب ترکیبی از گونه ها از مسائل مهم است. فرسایش شیاری یکی از اشکال بارز فرسایش های آبی به شمار می رود که علاوه بر تخریب خاک سبب ایجاد شرایط نامطلوب برای استقرار گیاهان می شود. لذا، پژوهش حاضر با هدف آشنایی بیش تر در زمینه فرآیند فرسایش شیاری و گونه های مناسب و دارای پتانسیل برای مهار آن صورت گرفت. گونه های گیاهی مناسب معرفی شده در این پژوهش با توجه به معیارهای اهمیت تاج پوشش، ریشه، ساقه، مقاومت تنشی و اقلیمی شامل Vetiveria zizanioide، Tamarix، Oliv uphratica Populus، Haloxylon،Parrotia persica ، Diospyros lotus، Medicago spp، olea europaea، Platanus orientalis و Cercis siliquastrum بوده است که می توان آن ها را پس از بررسی میزان سازگاری با ویژگی های منطقه مورد نظر و به منظور بهره گیری از روش های زیستی با هدف کاهش فرسایش استفاده کرد.

پوشش گیاهی, تخریب و هدررفت خاک, جریان های متمرکز, زیست مهندسی