پروانه علیرضایی - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره در مامایی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.
حمیده پاک نیت - استادیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.
احد علیزاده - استادیار گروه آمار زیستی، مرکز تحقیقات متابولیک، پژوهشکده پیشگیری از بیماری های غیرواگیر، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.
فاطمه رنجکش - مربی گروه مامایی، مرکز تحقیقات رشد کودکان، پژوهشکده پیشگیری از بیماری های غیرواگیر، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.

مقدمه: درد کمر و لگن، یکی از مشکلات شایع دوران بارداری می باشند. طب فشاری یکی از راهبردهای درمانی است، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر تحریک الکتریکی نقاط فشاری LI۴ و LI۱۱ بر شدت درد و ناتوانی در زنان مبتلا به درد کمر و لگن در دوران بارداری انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی- تصادفی از فروردین تا آبان ۱۳۹۹ بر روی ۱۰۱ زن باردار با درد کمر و لگن مراجعه کننده به مراکز سلامت شهرستان بویین زهرا انجام شد. نمونه ها با استفاده از تخصیص تصادفی بلوکی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. گروه مداخله در ۱۲ جلسه تحریک الکتریکی نقاط فشاری هوگو و کوچی از هفته ۳۲-۲۶ بارداری شرکت کردند. گروه کنترل مراقبت های استاندارد دوران بارداری را دریافت کردند. پرسشنامه ناتوانی رولند موریس و آنالوگ بصری درد قبل، ۲ و ۴ هفته بعد از مداخله در دو گروه تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار R و آزمون های مدل اثرات آمیخته و تعقیبی انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: بر اساس نتایج مطالعه، ۴ هفته مداخله تاثیر معناداری بر کاهش میانگین نمره شدت درد (۸۳/۰±۴۲/۶، ۰۴/۱±۰۰/۳) و میزان ناتوانی (۲۹/۱±۶۲/۱۴، ۲۲/۲±۹۰/۷) در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل داشت (۰۰۱/۰>p). نتیجه گیری: تحریک الکتریکی نقاط فشاری هوگو و کوچی در بارداری می تواند شدت ناتوانی و درد کمر و لگن را بهبود بخشیده، لذا به عنوان یک روش غیر دارویی برای زنان باردار کم خطر توصیه می شود.

بارداری, تحریک الکتریکی, درد لگن, طب فشاری, کمردرد