مهنار حاتمی - استادیار گروه پروتزهای دندانی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران
محمد حسین لطفی کامران - دانشیار گروه پروتزهای دندانی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران
شیما احمدی گرده - گروه پروتز های دندانی،دانشکده دندانپرشکی،دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان،بندر عباس، ایران

مقدمه: شکست پرسلن ونیر، یکی از مشکلات رستوریشن های زیرکونیا می باشد.ترمیم داخل دهانی با کامپوزیت میتواند جایگزین تعویض ترمیم باشد. باند با ثبات میان کامپوزیت و زیرکونیا جهت دوام ترمیم ضروری می باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر آماده سازی های سطحی مختلف و دو سیستم ترمیم پرسلن داخل دهانی بر روی استحکام باند برشی کامپوزیت به زیرکونیا بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، ۸۰ دیسک زیرکونیا (ضخامت ۳ و قطر ۶ میلیمتر) بطور تصادفی به ۴ گروه تقسیم شدند: گروه کنترل، سندبلاست با سیستم Cojet، تابش با لیزر Er:YAG و تابش با لیزر Nd:YAG. در هر گروه نمونه ها با دو سیستم ترمیم پرسلن Bisco و Clearfil آماده شدند. کامپوزیت بر روی دیسک های زیرکونیا قرار گرفت و کیور شد. پس از ترموسیکلینگ، استحکام باند برشی نمونه ها توسط دستگاه تست یونیورسال بدست آمد. داده ها با آزمون های Two way ANOVAو Tukey HSD تحلیل گردیدند. ( ۰۵/۰=α)یافته ها: میانگین استحکام باند برشی در محدوده ۲۶/۱ ± ۵۲/۴ تا ۵۶/۳ ± ۷۹/۱۳مگاپاسکال بود. اثر آماده سازی سطحی براستحکام باند برشی معنی دار بود (۰۰۱/ ۰P<). ولی مقدار استحکام باند بر حسب سیستم ترمیم تفاوت معنی دار آماری نداشت. (۵۶/۰=P)نتیجه گیری: سندبلاست سطح زیرکونیا با سیستم Cojet استحکام باند به کامپوزیت را افزایش داد. آماده سازی با دو نوع لیزر، تاثیری در افزایش استحکام باند نداشت. دو سیستم ترمیم پرسلن Clearfil) و (Bisco تاثیر مشابهی بر استحکام باند داشتند.