معناشناسی ساختاری مفهوم عصیان در قرآن با تاکید بر چگونگی انتساب آن به حضرت آدم
Publish place: Mishkat Journal، Vol: 37، Issue: 4
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 511
This Paper With 34 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MISHKAT-37-4_002
تاریخ نمایه سازی: 20 آذر 1400
Abstract:
پژوهش حاضر با استفاده از رویکرد ساختاری دانش معناشناسی در سطح مطالعات درون متنی، مفهوم عصیان در قرآن کریم را بررسی کرده است. بدین منظور، نخست با مروری بر کتب لغت و کاربستهای ریشه (عصی) در قرآن و سنت تفسیری موجود، تصویری اجمالی از جایگاه این مفهوم در بین لغت شناسان و مفسران ارائه شده است. سپس با تحلیل واژگان هم نشین و جانشین (عصیان) به شناسایی مولفه های بنیادین این مفهوم قرآنی پرداخته شده که نتایج حاصل از این تحلیل، عصیان را امری تشکیکی و ذومراتب میداند که به نوعی جدایی و خروج ناپسند از طاعت مافوق رحمان و پرورش دهنده اطلاق میشود و در صورت دلالت بر گناه، همراه تکذیب و انکار حقانیت نعمت ها و وعده ها در عین اعتقاد و یقین به صحت آن ها میآید. به دنبال آن در باب عصیان منسوب به حضرت آدم روشن ساختهایم که این عصیان به معنای نوعی خلاف و خروج است که بر اثر وسوسه های شیطانی ای رخ داده که حامل وعده هایی مشابه با وعده های الهی بود و مانند شیطان، کافران و فرعون از روی انکار و تکذیب نعمتهای پروردگار نبود. علت وقوع آن نیز تنها خلطی بود که برای آدم پیش آمد. به همین دلیل، پس از پی بردن به خروج رخ داده، به سرعت توبه کرد.
Keywords:
Authors
نسیم یوسفی
نویسنده
عباس اسماعیلی زاده
عضو هیات تحریریه
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :