مهدی کریمی - دانشجوی دکتری فلسفه دانشگاه باقرالعلوم (علیه السلام)

هوش مصنوعی به مثابه پدیده ای که بتواند همه جنبه های وجودی انسان را بازنمایی کرده وذهنی با همه قابلیت های انسانی پدید آورد ناممکن است. امکان یا عدم امکان تحقق هوشمصنوعی در ساختاری از مفاهیم بنیادین در فلسفه ذهن معاصر بررسی شده است. دیدگاهمفهومی به این پدیده مستلزم واکاوی دقیق اصطلاح هوش مصنوعی و رویکردهایی است کهبر اساس آن می توان امکان یا عدم امکان هوش مصنوعی را مورد بررسی قرار داد. بر اساسنظریه هایی که در علم النفس فلسفی از سویی و تبیی نهایی که در فلسفه ذهن معاصر ازسوی دیگر در خصوص ماهیت ذهن و آگاهی بیان شده است و نیز بر اساس داده هایی که درحوزه فیزیولوژی مغز بیان شده است، می توان به ارائه دیدگاه هایی در این خصوص پرداخت.اساسا فلسفه اسلامی با ارائه رویکردی دوگان هانگارانه به نفس و بدن از ابتدا امکان هوشمصنوعی را به معنی بازنمایی کامل مفهوم انسان در ضمن ماشینی که تمام قابلیت هایمورد انتظار از انسان را دارا باشد ناممکن می شمارد. از سوی دیگر دیدگاه دوگانه انگاریدر فلسفه ذهن نیز طرفدارانی دارد و با ارائه استدلال هایی سعی کرد ه اند تمایزی دوگانه رامیان ذهن و بدن به تصویر بکشند. در این پژوهش سعی می شود امکان یا عدم امکان هوشمصنوعی به مثابه هوشی که بتواند تمام قابلیت های نفس انسانی را داشته باشد مورد بررسیقرار گیرد. پرسش اصلی این پژوهش بررسی امکان یا عدم امکان هوش مصنوعی مبتنی بردیدگاه های علم النفس فلسفی در خصوص ماهیت نفس و ذهن است. روش در این پژوهشتوصیفی-تحلیلی و مبتنی بر شیوه تطبیقی بر اساس فلسفه اسلامی و فلسفه غرب می باشد.