اثربخشی تکنیک های تنظیم هیجان در بهبود نشانه های خشم، رفتار خودکشی و جرح خویشتن تعمدی و احساسات مزمن پوچی در افراد دارای نشانه های اختلال شخصیت مرزی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی تکنیک های تنظیم هیجان در بهبود نشانه های خشم، رفتار خودکشی و جرح خویشتن و احساسات مزمن پوچی در افراد دارای نشانه های اختلال شخصیت مرزی بود. روش: روش پژوهش از نوع مداخله ای و جامعه پژوهش حاضر دانشجویان دانشگاه تبریز در سال تحصیلی ۹۷-۹۶ بودند که به مرکز مشاوره دانشگاه مراجعه کرده بوند. حجم نمونه در مرحله اول ۲۳۸ نفر محاسبه شد که به صورت غربالگری بود. و در مرحله دوم ۴۰ نفر از ۲۳۸ نفر براساس نقطه برش ۷۵ در پرسش نامه میلون- ۳ انتخاب شدند. بر اساس روش پژوهش و نیز با احتساب ریزش در اعضای نمونه ۴۰ نفر در نظر گرفته شد که ۲۰ نفر به عنوان گروه مداخله و ۲۰ نفر به عنوان گروه کنترل به صورت هدفمند انتخاب و به مرحله اصلی پژوهش وارد شدند. جهت جمع آوری داده ها از مقیاس خشم چند بعدی سیگل برای سنجش خشم، مقیاس امیدواری اسنایدر برای سنجش احساسات پوچی و مقیاس آسیب به خود سانسون و همکاران برای سنجش جرح خویشتن و رفتارهای خودکشی و پرسشنامه میلون - ۳ استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد میانگین نمرات خشم، رفتارهای جرح خویشتن و احساسات پوچی در شرکت کنندگان بر حسب مداخله در مرحله ی پس آزمون معنادار بود P=۰/۰۱ میزان تاثیر این مداخله ۰/۷۰ بوده است. همچنین تفاوت مشاهده شده بین میانگین های نمرات سطوح عاطفه شرکت کنندگان بر حسب مداخله در مرحله ی پیگیری نیز معنادار بود P=۰/۰۱ میزان تاثیر این مداخله ۰/۶۲ بوده است. نتیجه گیری: تکنیک های تنظیم هیجانی می تواند باعث کاهش شدت هیجان درونی وکاهش برانگیختگی فیزیولوژیکی شده، توانایی افراد دارای نشانه های اختلال شخصیت مرزی را در درگیر شدن با رفتارهای هدف محور افزایش دهد. به عبارت دیگر، هدف اساسی از آموزش تکنیک های تنظیم هیجان، جلوگیری از سرگردانی ذهن است.

Keywords:

تکنیک های تنظیم هیجان , خشم , رفتارهای خودکشی , جرح خویشتن و احساسات پوچی , اختلال شخصیت مرزی