تبیین سندرم روده تحریک پذیر در طب ایرانی: مطالعه مروری

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 196

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JIITM-11-2_005

تاریخ نمایه سازی: 22 آذر 1400

Abstract:

سابقه و هدف: سندرم روده تحریک پذیر شایع ترین اختلال عملکردی روده است که با درد عودکننده شکم و با تغییر در شکل یا تعداد موارد دفع همراه است. اثربخشی طب سنتی و مکمل در بهبود علائم سندرم روده تحریک پذیر گزارش شده است. به منظور استفاده از توصیه های مرتبط با سبک زندگی و درمان های طب ایرانی، لازم است واژه های متناظر بیماری در طب ایرانی یافت شوند. هدف از این مطالعه، یافتن واژه های متناظر سندرم روده تحریک پذیر در طب ایرانی است. مواد و روش ها: علائم اصلی سندرم روده تحریک پذیر در منابع طب ایرانی جست وجو و نزدیک ترین بیماری ها، فیش برداری و موارد مشترک انتخاب شدند. سپس اسباب این بیماری ها لیست شده و از نظر تطابق با معیارهای ROME IV بررسی شدند. همچنین سندرم روده تحریک پذیر با کلیدواژه های مرتبط با طب ایرانی در پایگاه های اطلاعاتی جست وجو شدند. تمام مراحل با نظارت ۵ متخصص طب ایرانی با سابقه مطالعه در سندرم روده تحریک پذیر و ۳ متخصص گوارش انجام شد. یافته ها: مغص و قولنج دو بیماری هستند که با داشتن علامت درد شکمی و تغییر وضعیت دفع، بیشترین مشابهت را با سندرم روده تحریک پذیر دارند. مغص با یا بدون اسهال و قولنج با یبوست همراه است. برخی از اسباب مغص و قولنج به دلیل غیرعملکردی بودن و عدم تطابق با ROME IV، حذف شدند. نتیجه گیری: بررسی تعاریف زیرگروه های سندرم روده تحریک پذیر (IBS)، نشان می دهد، نوع با علامت غالب اسهال (IBS-D) بیشتر با مغص، و نوع با علامت غالب یبوست (IBS-C) بیشتر با قولنج مرتبط هستند. برای بررسی ارتباط انواع زیرگروه های سندرم روده تحریک پذیر با یافته های این مقاله، مطالعات تکمیلی مقطعی (Cross sectional) توصیه می شود.