فرشید خدادادیان

حضور صنعت نفت در جنوب غرب ایران باعث گردید ساکنان این خطه و کسانی که به مرور و از نقاط مختلف ایران و برای کار در کمپانی نفت، خود را به آنجا رسانده و در کنار ساکنان محلی بافت اجتماعی جدیدی را در شرکت-شهرهای صنعت نفت ایجاد کرده بودند، بسیار پیش تر از سایر هموطنان خود با مظاهر مدرنیزاسیون و ساختارهای شهری نوین آشنا شده و تجربه استفاده از این امکانات شهری را بیابند. از جمله این تاسیسات و امکانات، مراکز درمانی بودند که بسیاری از ساکنان محلی چون مشابه آن را ندیده و نشناخته بودند، از همان آغاز با عنوان «هاسپیتال» از آن یاد می کردند. سابقه ایجاد نخستین بیمارستان در مناطق نفت خیز ایران به حضور پزشک انگلیسی همراه با گروه نخستین کاوشگران نفت به نام یانگ باز می گردد. این پزشک انگلیسی علاوه بر وظیفه پزشکی، در قبال گروه حفاران و ارائه خدمات پزشکی و درمانی به اقوام و طوایف محلی (به منظور کسب محبوبیت برای کمپانی بین ایشان)، وظایف امنیتی نیز برای بریتانیا بر عهده داشت. یکی از شاخص ترین چهره های ماندگار و ستودنی صنعت نفت ایران در این زمینه، زنده یاد علی نهاوندی، چشم پزشک خدوم و طبیب عاشقی است که معرفی تلاش ها و بیان خدمات وی در طول حضور نزدیک به نیم قرن در مناطق نفت خیز جنوب و مشخصا «مسجدسلیمان» محتوای این مقاله را به خود اختصاص می دهد. نهاوندی تا جشن تولد هشتاد و چهار سالگی خود در خدمت پیمانی هاسپیتال نفت ماند و در تمام این نیم قرن حضور خود در صنعت نفت، جز عشق و خدمت به مردم اندیشه و کرداری نداشت. خدماتی که پرداختن به برخی از آنها به استناد مصاحبه حضوری نگارنده با ایشان در زمان حیات و همچنین ساکنان مسجدسلیمان و همکاران و همچنین اوراق موجود در پرونده پرسنلی نهاوندی (که دسترسی بدان ها به لطف شایسته تقدیر مرکز اسناد و موزه های صنعت نفت میسر گردیده) از منابع این مقاله به شمار می آیند.

Hospital, Oil Industry, Masjid Suleiman, Healthcare and Treatment, Abadan, Ali Nahavandi, بیمارستان, صنعت نفت, مسجدسلیمان, بهداشت و درمان, آبادان, علی نهاوندی