معصومه علیدوستی
زینب همتی

چکیده زمینه و هدف: نظر به اهمیت نقش همسالان در ارتقاء سلامت نوجوانان مبتلا به بیماری مزمن از جمله دیابت، پژوهش حاضر با هدف تاثیر برنامه آموزشی ارتقاء سلامت بر دانش و عملکرد همتایان دانش آموزان شهرکردی مبتلا به دیابت نوع ۱ در سال ۱۳۹۱ انجام شد. روش بررسی: در مطالعه تجربی ۶۴ نفر از دانش آموزان شهرکردی در سال ۱۳۹۱ بطور تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل انتخاب شدند. آگاهی افراد با استفاده از پرسشنامه خود ساخته (۱۴ سوال آگاهی،۶ سوال دموگرافیک) و عملکرد افراد بوسیله چک لیست (۸ سوال) قبل و بعد یک ماه از اجرای برنامه آموزشی ارتقاء سلامت سنجیده شد. ضریب آلفای کرونباخ برای سوالات آگاهی ۸۲/۰ و عملکرد ۷۶/۰ محاسبه گردید. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل ،تی زوج،ضریب همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس یکطرفه و کای دو با سطح اطمینان ۹۵ درصد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین نمره آگاهی و عملکرد قبل و بعد از اجرای برنامه ی ارتقاء سلامت در گروه کنترل تفاوت معنی داری نداشت اما در گروه آزمون این اختلاف معنی دار شد (۰۰۱/۰=P). قبل و بعد از مداخله، آگاهی و عملکرد با تحصیلات والدین و سابقه بیماری در فامیل تفاوت معنی داری نداشت (۰۵/۰P>) اما میزان آگاهی با عملکرد همبستگی مستقیم داشت (۶۵/۰r=). نتیجه گیری: با توجه به اثرات مثبت آموزش در آگاهی و عملکرد همتایان مبتلا به دیابت و اهمیت نقش همسالان در ارتقاء سلامت نوجوانان مبتلا به بیماری مزمن اجرای برنامه های آموزشی مشابه در سطح مدارس پیشنهاد می شود.

Peer group, Diabetic mellitus type۱, Health promotion, Knowledge, Iran, گروه همسالان, دیابت ملتیوس نوع ۱, ارتقاء سلامت, دانش, ایران