میزان شناخت و بکارگیری طب مکمل و سنتی در زنان باردار ایران

سابقه و هدف: در سال های اخیر به کارگیری طب مکمل و سنتی در کشورهای رو به توسعه و توسعه یافته رو به افزایش است. هدف این مطالعه بررسی میزان آگاهی زنان باردار از طب مکمل و سنتی، میزان به کارگیری و نیز دلایل استفاده از آن در دوران بارداری می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، ۳۲۰ مادر بستری در بخش بعد از زایمان بیمارستان های استان مازندران طی ماه های اسفند تا تیر ۴-۱۳۹۳ مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با پرسش نامه خود ایفد طی ۳-۲ روز بعد از زایمان جمع آوری گردید. جهت یادآوری ۱۴ روش طب مکمل و سنتی در ابتدای پرسش نامه ذکر گردید. میزان شناخت و به کارگیری روش ها و فاکتورهای مربوطه مورد ارزیابی واقع شد. داده ها با آمار توصیفی و آزمون کی اسکوار تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد  ۴۵/۱%  از نمونه ها حداقل با یکی از روش های طب مکمل و سنتی آشنا بودند. همچنین ۲۶/۸ زنان از این روش ها در دوران بارداری استفاده کرده که گیاهان دارویی (۹/۵%)، دعا درمانی (۶.۵%)، آب درمانی (۵%) و حجامت (۴/۱%) شایع ترین روش های به کار گرفته شده بود. اکثر زنان این روش ها را در طول بارداری به کار گرفته بودند (۳۹/۲%). مهم ترین دلیل به کارگیری روش ها بی خطری آنان ذکر شد و ۸۴/۹% آنان از روش ها رضایت داشتنند. نتایج نشان داد زنانی که با روش های طب مکمل و سنتی آشنا بودند به طور معنی داری از این روش ها بیشتر استفاده کرده بودند. ارتباط معنی داری بین کاربرد روش ها و مشخصه های دموگرافیک یافت نشد. نتیجه گیری: اگرچه کاربرد طب مکمل و سنتی در زنان باردار این مطالعه وسیع نبود اما، به دلیل نبودن اطلاعات کافی دال بر بی خطری استفاده از آنان هم برای مادر و هم برای جنین در دوران بارداری، بررسی این مهم در دوران بارداری ضروری می باشد.

Keywords:

Complementary and alternative medicine , Knowledge , Practices , Pregnancy , Women , طب مکمل و سنتی , زنان , باداری , شناخت , عملکرد