کاربردهای فصد در بیماری های رحم

Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 230

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JIITM-7-2_003

تاریخ نمایه سازی: 22 آذر 1400

Abstract:

سابقه و هدف: طب سنتی ایرانی براین باور است که تعادل یا عدم تعادل چهار خلط در بدن باعث سلامتی یا ایجاد بیماری در انسان می­ شود. فصد یکی از تکنیک­هایی است که بوسیله آن تعادل از دست رفته بدن، دوباره تامین می شود. بدین صورت که هر یک از اخلاط زائد از طریق شکاف در عروق با تیغ خارج می شوند. از سوی دیگر کاربرد نامناسب آن می­تواند عوارضی ایجاد نماید. این مسئله لزوم شناخت کامل مبانی فصد و کاربردهای آن را در درمان بیماری های مختلف می رساند. رحم از اعضای اصلی بدن و محل تکون و تولد فرزند است که بیماری های آن با بیماری­ های اعضای دیگر در تقابل است. بنابراین توجه به سلامت آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. لذا این مطالعه به منظور تبیین دیدگاه طب سنتی ایرانی درمورد کاربرد فصد در بیماری های رحمی طراحی شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه، با بررسی منابع طب سنتی از جمله قانون، ذخیره خوارزمشاهی، خلاصه الحکمه، اکسیر اعظم و سایر کتب مطالب مختص به بیماری های رحمی و درمان آن ها و جایگاه فصد در درمان بیماری های رحمی جمع آوری و دسته بندی گردید. همچنین با استفاده از پایگا ه­ های اطلاعاتی به جستجوی مقالات چاپ شده طب کلاسیک در این مورد پرداخته شد. یافته ها: در طب سنتی فصد در مواردی از بیماری های رحمی از جمله منوراژی، آمنوره، نازایی، انحراف رحم، ترشحات رحم، بثورات و زخم های رحمی و خارش رحم مورد استفاده قرار می گیرد. در طب مدرن شواهدی دال بر تاثیر فلبوتومی در بیماری های رحمی یافت نشد. نتیجه گیری: گرچه در طب کلاسیک بجز موارد اندکی از فصد به عنوان درمان بیماری­ ها استفاده نمی­شود، اما با توجه به استفاده از این روش در طول قرن­ ها در درمان بیماری­ ها از جمله بیماری­ های رحم، جا دارد با تحقیق و پژوهش بیشتر و با انجام مطالعات کارآزمایی بالینی جایگاه واقعی آن شناسانده شود.