بررسی مکانیزم تنظیم سوخت و ساز چربی به واسطه فعالیت ورزشی

بافت چربی یک بافت پیوندی متشکل از آمینواسیدها است که از لیبوبلاست ها منتج می شود. اخیرا نقش حیاتی آن در بدن انسان به عنوانشکلی از ذخیره انرژی و سیگنالینگ اندوکرینولوژی شناخته شده است. عوامل فیزیولوژیک، روان شناختی و بالینی بر مقدار و توزیع بافتچربی در سرتاسر بدن انسان اثر میگذراند. بافت چربی، عملکردهای اندوکرینی با آزادسازی مولکول های بیواکتیو پیش التهابی و ضدالتهابیتحت عنوان آدیپوکاین ها را از خود نشان میدهد. این مولکول ها شامل لپتین، دیگر سایتوکین ها، آدیپونکتین، PAI-۱ ، پروتئین های سیستمرنین- آنژیوتانسین و رزیستین هستند. تغییر بیان این مولکول ها، به ایجاد برخی بیماری های متابولیک از قبیل مقاومت انسولین و دیابت ملیتوس نوع ۲ کمک می کنند که عوامل خطرزای اصلی برای بیماری های قلبی- عروقی هستند. تغییر شیوه زندگی براساس افزایش فعالیت بدنی و فعالیت ورزشی بهترین درمان غیردارویی برای چاقی است، برای این که ورزش و فعالیت بدنی میتواند موجب کاهش مقاومت انسولینی،مقابله با حالت التهابی و بهبود نیمرخ لیپیدی شوند. ورزش و فعالیت بدنی اجزای کلیدی هزینه انرژی و بنابراین تعادل انرژی هستند. تغییرتعادل انرژی موجب تغییر توده چربی بدن میشود. فعالیت بدنی موجب تاثیرات حاد (کوتاه مدت) و مزمن (طولانی مدت) در بافت چربی می-شود. انجام یک وهله مجزای فعالیت ورزشی موجب تحریک و جریان خون بافت چربی و بسیج چربی میشود و منجر به حمل اسیدهای چرببه عضلات اسکلتی در نیازهای متابولیک میشود. یک دوره بعد از فعالیت ورزشی وجود دارد که اسیدهای چرب به طور مستقیم از بافت چربیبه سمت بافت های دیگر از قبیل عضلات اسکلتی حمل میشوند. با انجام دورههای تمرین ورزشی، تغییرات عمدهای در فیزیولوژی بافت چربیخصوصا افزایش بسیج چربی حین فعالیت های کوتاه مدت رخ میدهد. مطالعات اپیدمیولوژیک از این ایده حمایت می کند که افراد فعال، تودهچربی نسبتا کمتری دارند و مطالعات نشان دادند که تمرینات ورزشی منجر به کاهش توده چربی می شوند. یک اثر اصلی فعالیت ورزشی درمقابل محدودیت کالریکی این است که به طور ترجیحی موجب کاهش چربی احشایی می شود. در نهایت می توان به این نتیجه رسید که علاوهبر تنظیم بافت چربی، فعالیت بدنی ممکن است به سلامت متابولیکی از طریق تغییرات دینامیک سودمند در بافت چربی در پاسخ به هر وهلهفعالیت، کمک کند.

Keywords:

بافت چربی , کاتکولامین ها , فعالیت ورزشی , آدیپونکتین