مسعود کریمی فر - Allameh Tabatabaei University, Tehran, Iran.
احسان دین پرور - Allameh Tabatabaei University, Tehran, Iran.
مرضیه سادات روح الامینی - Allameh Tabatabaei University, Tehran, Iran.
محمد علی بشارت - Department of Psychology and Educational Sciences, University of Tehran, Tehran, Iran.

هدف: امروزه سازگاری مولفه ای مهم در زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی محسوب می شود. اگر این عامل ساختاری بهنجار نداشته باشد، موجب بروز بسیاری از اختلالات، انحراف ها و ناهنجاری های فردی و اجتماعی می شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر مدل گروس بر سازگاری عاطفی و اجتماعی است.  روش: در این پژوهش که با طرح پیش آزمونپس آزمون و گروه گواه اجرا شد، ۳۰ نفر که دارای ملاک های ورود به مطالعه بودند با روش نمونه گیری خوشه ای از میان جوانان ساکن منطقه ی چهار تهران انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه ( هرکدام ۱۵ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت هشت جلسه ی ۷۵ دقیقه ای تحت آموزش تنظیم هیجان قرار گرفت و گروه گواه برنامه ای دریافت نکرد. هر دو گروه قبل و بعد از مداخله و سه ماه بعد به پرسش نامه ی سازگاری بل (خرده مقیاس های عاطفی و اجتماعی) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از میانگین، انحراف معیار و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و نسخه ی ۲۱ برنامه SPSS ستفاده شد. یافته ها: گروه آزمایش پس از دریافت برنامه ی آموزشی در مقایسه با گروه گواه، بر اساس نمرات سازگاری عاطفی (P<۰۰۱، F=۷۵/۶۲) و اجتماعی (P<۰۰۱، F=۵۰/۶۸) تغییر معنادار نشان داد. یافته ها همچنین نشان دادند که اثر مداخله بر متغیرها در مرحله ی  پیگیری ثابت بوده است. نتیجه گیری: هیجان ها نقش زیادی در سازگاری فرد در زمینه های مختلف فردی، خانوادگی و اجتماعی دارند. برنامه ای که هیجان ها و راهبردهای تنظیم آن را اصلاح و تعدیل و راهبردهای انطباقی را تقویت کند، می تواند سازگاری شخص را در زمینه های گوناگون بهبود بخشد.

Emotion regulation, Gross model, Emotional adaptation, Social adaptation, Men, تنظیم هیجان, مدل گروس, سازگاری عاطفی, سازگاری اجتماعی, مردان