مقایسه ی توجه ماندگار و مهار پاسخ در بزرگسالان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی و افراد بهنجار حین تغییر بار شناختی آزمون عملکرد پیوسته

هدف: هدف پژوهش حاضر ، مقایسه ی کنترل مهاری و نگهداشت توجه به عنوان دو مولفه ی مهم کارکردهای اجرایی در عملکرد بزرگسالان مبتال به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی و افراد بهنجار است. روش: طرح پژوهش حاضر از نوع علی- مقایسه ای و جامعه ی آماری شامل ۴۰۰ فرد بزرگسال داوطلب بود که به شیوه ی خوشهای تصادفی انتخاب و بامقیاس غربالگری کانرز بزرگسالان ارزیابی شدند. برای اجرای آزمون عملکرد پیوسته در دو گروه افراد دارای نشانه های اختلال و بهنجار، از ۵۰ نفر دعوت شد که از میان آن ها ۱۰ فرد مبتال به اختالل نقص توجه/ بیشفعالی و ۱۰ نفر (به صورت تصادفی) به عنوان گروه شاهد بر اساس نظر روانپزشک متخصص انتخاب و عملکرد آن ها از نظر میانگین زمان پاسخ، خطای حذف، خطای ارتکاب و نیز خطای استاندارد زمان پاسخ در فواصل مختلف وقوع تحریک مقایسه شد. داده ها با روش آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی تجزیه و تحلیل شد.  یافته ها: دو گروه در شاخص های خطای حذف (۰/۰۱۱=P-value) خطای ارتکاب (۰/۰۴۷=P-value)و خطای استاندارد زمان پاسخ (۰/۰۰۱>P-value) تفاوت معنادار داشتند. علاوه بر این، اثر عامل درون گروهی میزان بار شناختی آزمون بر تمامی متغیرهای وابسته معنادار بود. همچنین اثر تعاملی عضویت گروهی و بار شناختی آزمون فقط در خطای استاندارد زمان واکنش مشاهده شد (۰/۰۰۱>P-value). نتیجه گیری: عملکرد بزرگسالان مبتال به نقص توجه/ بیش فعالی در نگهداشت توجه و مهار پاسخ، به خصوص وقتی بار شناختی آزمون بالاست، ضعیفتر از افراد بهنجار است.   

Keywords:

Sustained Attention , Attention Deficit/Hyperactivity Disorder (ADHD) , Continuous Performance Task (CPT) , آزمون عملکرد پیوسته , توجه ماندگار , مهار پاسخ , اختلال نقش توجه/بیش فعالی