آزیتا عاقبتی
رضا صفدری
حسین درگاهی
سیداشرف الدین گوشه گیر
پریسا سحرخیز

به کارگیری طب سنتی به صورت روزافزون در حال گسترش است. رویکرد بشر در سال های اخیر به نظام درمان طبیعی و بازسازی مجدد آن توسط محافل علمی به دلیل مزایایی است که برای آن قائل هستند. مطالعه حاضر به منظور شناخت ساختار طب سنتی برای پژوهش های آتی محققان صورت گرفته است. مواد و روش ها: بررسی حاضر مطالعه مروری بوده که با استفاده از کتب، مقالات، مجلات داخلی و خارجی و منابع الکترونیک و سایت های در دسترس صورت گرفته است. یافته ها: طب سنتی واژه ای کلی است که هم به سیستم های طب سنتی مانند طب سنتی چین، آیورودای هند و طب یونانی- عربی و هم به اشکال مختلف طب بومی اطلاق می شود. طب سنتی از کشوری به کشور دیگر و از ناحیه ای به ناحیه دیگر به سبب عواملی چون تاریخ، گرایش های فردی، فلسفی و سایر عوامل متفاوت هستند. سازمان جهانی بهداشت سه نوع سیستم فراگیر یا تلفیقی، سیستم مشتمل و سیستم اغماض گر را تعریف کرده که در هر کدام به درجه ای طب سنتی به عنوان یک جزء شناخته شده وجود دارد. طب مکمل، طب جایگزین، طب مکمل و جایگزین، طب سنتی، طب بومی وطب حاشیه از جمله واژگان معرف طب سنتی در کشورهای مختلف هستند. گرچه استفاده از طب سنتی و درآمد حاصل از آن در سطح جهانی در حال افزایش است، کمیت و کیفیت و امنیت داده های دردسترس در طب سنتی از معیارهای لازم برای حمایت و استفاده جهانی فاصله دارد. کمبود تحقیقات، مانع تامین استانداردهای ایمنی و کیفیت و قانون گذاری طب سنتی و فرآورده های آن در سطح ملی شده است. برای رفع این چالش ها، استراتژی طب سنتی سازمان جهانی بهداشت با چهارهدف: طرح سیاست، تسهیل امنیت، سودمندی و کیفیت، تامین دسترسی توسعه یافته است. نتیجه گیری: باتوجه به اینکه استفاده از طب سنتی و هزینه های مالی آن در حال افزایش است، کمبود تحقیقات مانع تامین استانداردهای ایمنی و کیفیت و قانون گذاری شده و توجه وحمایت دولت ها را می طلبد. سازمان جهانی بهداشت نقش گسترده ای را در قبال طب سنتی برعهده دارد ودراین زمینه با کشورها همکاری می کند و خدمات گسترده ای در قبال طب سنتی انجام داده است.

Traditional medicine, complementary and alternative medicine, world health organization, طب سنتی, طب مکمل و جایگزین, سازمان جهانی بهداشت