بررسی مقایسه ای قوانین نوشیدن آب در طب سنتی ایرانی با طب رایج

Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 414

This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JIITM-4-4_006

تاریخ نمایه سازی: 23 آذر 1400

Abstract:

سایقه و هدف: برخلاف اینکه توصیه "حداقل روزی ۸ لیوان آب بنوشید" یک توصیه ی رایج و عمومی شده است و متخصصان تغذیه براین اصل اصرار دارند؛ اما شواهد علمی معتبری برای حمایت از این توصیه وجود ندارد و طبق نظر حکمای طب سنتی حتی ممکن است نوشیدن این مقدار آب در روز مضر باشد. در طب سنتی، قواعد مهمی برای آشامیدن آب وجود دارد که شایان توجه است. یکی از آن ها این است که فرد تنها زمانی که واقعا تشنه می شود باید آب بنوشد، همچنین شرایطی وجود دارد که نوشیدن آب در آن زمان ها ممنوع شده است، به علاوه اثرات نامطلوب نوشیدن آب بیشتر از آن چه بدن واقعا به آن نیاز دارد به تفصیل در کتاب های طب سنتی بیان شده است. در مقاله حاضر دیدگاه طب سنتی و پزشکی رایج در مورد اصول آشامیدن آب مورد مقایسه قرار گرفته است. مواد و روش ها: با بررسی منابع در دسترس از طب سنتی و طب رایج در خصوص نوشیدن آب مطالعه حاضر تدوین گردید. یافته ها: نتایج تحقیقی که توسط Heinz Valtin از اساتید صاحبنظر در علم تغذیه در سال ۲۰۰۲ منتشر شده است دستور عمومی مصرف ۸ لیوان آب در دنیای امروز را به چالش کشیده است، ایشان معتقدند که نه تنها شواهد کافی برای ارایه این توصیه به مردم وجود ندارد؛ بلکه ممکن است این توصیه برای سلامت افراد مضر باشد. انتشاراین مقاله سبب شد تا IOM(Institute of Medicine ) با تجدید نظر در پروتوکل قبلی خود، توصیه مصرف آب را تغییر دهد و به این نکته اشاره کند که "تشنگی" باید راهنمای اصلی برای مصرف آب باشد. و این همان اصلی است که حکمای طب سنتی از صدها سال پیش بر آن تاکید داشته اند. نکته قابل توجه دیگر این است که توصیه های بهداشتی در پزشکی رایج تقریبا برای همه ی مردم در گروه های سنی مختلف یکسان داده می شود، در صورتی که قوانین نوشیدن آب با توجه به مزاج های مختلف افراد در طب سنتی متفاوت است. نتیجه گیری: این مقاله بر آن است تا با بررسی قوانین نوشیدن آب در طب رایج و طب سنتی ایرانی و بررسی مقایسه ای این دو، خوانندگان را متقاعد کند تا از آب درمانی و توصیه نوشیدن آب بدون مستندات علمی و مبتنی بر شواهد پیروی نکنند و به محققان پیشنهاد می دهد که به بررسی عوارض احتمالی نوشیدن بیش از اندازه آب در حیوانات و سپس در انسان بپردازند.