بررسی رابطه سبک یادآوری مادران و انسجام روایتی کودکان

هدف: هدف این پژوهش، بررسی رابطه سبک یادآوری مادران و انسجام روایتی کودکان است. روش: در این پژوهش ۳۱ کودک(۱۶ پسر و ۱۵ دختر) شش ساله و مادران آنها شرکت کردند. محیط اجرای این پژوهش مهدکودک ها بود. داده های تحقیق از طریق گفت وگوی مادران و کودکان بعد از تماشای یک انیمیشن و مصاحبه نیمه ساختاریافته مربیان با کودکان به دست آمد. داده های کیفی با روش های تحلیل محتوا و سایر روش های آماری بررسی شد. یافته ها: این پژوهش نشان داد که انسجام روایتی کودکان بر اثر سبک یادآوری بسط یافته مادران افزایش می یابد و بسط یافته گی سبک یادآوری مادران در دختران و پسران یکسان است. از دیگر نتایج پژوهش این بود که انسجام روایتی پسران در مولفه توصیفی بیش تر از دختران است اما در مولفه تبیینی وهیجانی تفاوتی با هم ندارند. هم چنین معلوم شد که مولفه توصیف کنندگی مادر، بیش ترین همبستگی را با ابعاد توصیفی و تبیینی انسجام روایتی کودکان دارد. در ارتباط با شیوه پرسش گری مادران، پرسش های باز پاسخ بیش ترین همبستگی را با نمره انسجام روایتی کودک داشتند. نتیجه گیری: مادران در فرایند یادآوری مشترک با کودک، تمرکز بیش تری بر ابعاد توصیفی واقعه داشته و به وجوه ارزیابی کنندگی )مانند هیجان ها و معناسازی ها( کمتر توجه کرده اند. از نتایج این پژوهش می توان درمداخلات وبرنامه ریزی های آموزشی والدین، که جنبه پیشگیرانه دارد، استفاده کرد.

Keywords:

Reminiscing Style , Narrative Coherence , Elaboration , Orientation , Evaluation , سبک یادآوری , انسجام روایتی , بسط یافتگی , ارزیابی کنندگی , توصیف کنندگی