اثر آموزش کارکردهای اجرایی مبتنی بر زندگی روزمره، بر کارکردهای اجرایی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی

هدف: اختلال نارسایی توجه-بیش ­فعالی یکی از اختلالات عصب- تحولی شایع دوران کودکی است که با سه مشخصه ­ی نارسایی توجه، فزون­کنشی و تکانش­گری شناخته می شود.  بررسی اثر آموزش کنش­ های اجرایی مبتنی بر زندگی روزمره، بر بهبود کنش­وری اجرایی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی است. روش:از بین کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه-بیش­ فعالی مراجعه­ کننده به بخش روان­پزشکی کودک و نوجوان بیمارستان شهید یحیی­ نژاد بابل، ۱۶ کودک هفت تا ۱۰ ساله­ ی مبتلا به این اختلال، با روش نمونه ­گیری هدف­مند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه هشت نفره (مداخله و کنترل) جای داده شدند. آزمودنی ­ها در دو مرحل ه­ی پیش ­آزمون و پس آزمون با مقیاس نارساکنش­وری اجرایی بارکلی (BDEFS) سنجیده شدند.  گروه مداخله به همراه مادرانشان ۱۱ جلسه ­ی یک ساعته آموزش کنش­های اجرایی مبتنی بر زندگی روزمره دریافت کرد. داده­ ها با استفاده از نسخه­ ی ۱۹ نرم ­افزارSPSS و با روش تحلیل کوواریانس تک متغیری (ANCOVA) و و تحلیل کوواریانس چندمتغیری (ANCOVA) بررسی شد. یافته ­ها نشان دادند که گروه مداخله نسبت به گروه کنترل در مرحله ­ی پس­آزمون در خلاصه کنش­های اجرایی به طور معناداری (۰/۰۰۱>p) بهبود یافته است. این بهبود در هر پنج خرده ­آزمون مقیاس نارساکنش­وری اجرایی بارکلی شامل مهار خود، خودانگیزشی، خود­نظم ­جویی هیجانی، خودسازمان­دهی و مدیریت زمان مشاهده شد. نتیجه گیری:آموزش کنش­ های اجرایی مبتنی بر زندگی روزمره، سبب بهبود کنش­وری اجرایی در کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه-بیش­ فعالی می­شود.

Keywords:

Attention Deficit/Hyperactivity Disorder (ADHD) , Executive Functions , Cognitive Training , اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی , کنش وری اجرایی , آموزش کنش های اجرایی