بررسی نتایج آزمون های فیزیولوژیک و الکتروفیزیولوژیک شنوایی در افراد مبتلا به میگرن

هدف: در نورولوژی، میگرن معمولی سردرد یک طرفه و ضربان داری تعریف شده که با مشکلات شنوایی و تعادل همراه است. میگرن یکی از علل شایع و شناخته شده کری ناگهانی نیز هست. هدف این مطالعه، بررسی نتایج آزمون های فیزیولوژکی و الکتروفیزیولوژیک شنوایی در بیماران میگرنی و توصیف علایم آنهاست. روش: در این مطالعه، آستانه های شنوایی در محدوده ۲۵۰ تا ۱۲۰۰ هرتز، پاسخ های شنوایی ساقه مغز و گسیل های صوتی برانگیخته شنوایی در ۴۰ بیمار مبتلا به میگرن ۲۵ تا ۴۵ ساله فاقد سابقه مشکلات شنوایی بررسی و نتایج با اطلاعات حاصل از بررسی شنوایی گروه شاهد مقایسه شد. یافته ها: ادیومتری فرکانس های بالا در بیماران میگرنی نشان داد که میانگین آستانه های شنوایی افراد میگرنی با افراد غیرمیگرنیدر همه فرکانس ها، به جز در فرکانس هشت کیلو هرتز، در سطح خطای پنج درصد تفاوت معناداری دارد(P<۰/۰۰۰۱)در در ادیومتری پاسخ های برانگیخته ساقه مغز، تفاوت میانگین زمان تاخیر مطلق(Absolute latency) امواج V,III,I  گوش راست و چپ ، در سطح خطای پنج درصد در مقایسه با زمان تاخیر مطلق افراد طبیعی معنادار بود(P<۰/۰۰۰۱). در بررسی گسیل های بر انگیخته صوتی، مقایسه میانگین دامنه OAE بین دو گوش راست و چپ،  همچنین مقایسه دامنه ها بین افراد میگرنی و گروه شاهد اختلاف معناداری نشان نداد (درسطح خطای پنج درصد و P<۰/۰۰۰۱) نتیجه گیری: افزایش آستانه های فرکانس های بالا در ادیومتری و طولانی شدن زمان انتقال عصبی (زمان تاخیرمطلق) در آزمون پاسخ های برانگیخته شنوایی ساقه مغز نشان می دهد که حملات میگرنی بر عملکرد ساقه مغز تاثیر می گذارد.

Keywords:

Migraine , Brainstem Evoked Responses , Hearing Loss , Oto-Acoustic Emissions , میگرن , پاسخ های ساقه مغز , کم شنوایی , گسیل های صوتی گوش