بررسی رابطه سبک دلبستگی و سلامت روان با واسطه گری خلاقیت هیجانی

هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای خلاقیت هیجانی در رابطه بین سبکهای دلبستگی و سلامت روان بود. روش: مشارکت کنندگان در این پژوهش، مشتمل بر ۳۲۴ دانشجوی کارشناسی (۱۵۵ دختر و ۱۶۹ پسر) از دانشگاه شیراز بود که به شیوه خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده به منظور سنجش متغیرهای پژوهش شامل پرسشنامه سبک های دلبستگی بزرگسال (بشارت، ۱۳۷۹)، سیاهه خلاقیت هیجانی آوریل (۱۹۹۹) و پرسشنامه ۲۸ سوالی سلامت عمومی گلدبرگ (۱۹۸۸ ) بود. با استفاده از رگرسیون سلسله مراتبی، مطابق با الگوی مرحلهای بارون و کنی (۱۹۸۶)، مسیرهای مفروض مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که دلبستگی ایمن به صورت مثبت و معنادار و دلبستگی دوسوگرا به صورت منفی و معنادار، سلامت روان را پیشبینی میکنند. همچنین نقش واسطهای خلاقیت هیجانی و ابعاد آن در رابطه بین سبکهای دلبستگی ایمن و دوسوگرا، مشاهده شد. در خصوص سبک دلبستگی اجتنابی، روابط بین این سبک و خلاقیت هیجانی و ابعاد آمادگی و اثربخشی/اصالت، منفی و معنادار بود. نتیجه گیری: مدل بدست آمده، الگوی مناسبی را جهت تبیین سلامت روانی در اختیار قرار میدهد.

Keywords:

Attachment Styles , Emotional Creativity , Mental Health , Emotion Regulation , سبک دلبستگی , خلاقیت هیجانی , سلامت روان , تنظیم هیجان