گزیده ۳: نظریه آمیگدالی اوتیسم

در این مقاله بارون-کوهن و همکارانش به بررسی درگیری آمیگدال در بیماری اوتیسم می پردازند و به کمک شواهد تجربی و آزمایشگاهی نظریه ای در این باب ارائه می دهند. ای کارکردی (fMRI) صورت گرفته است از آزمودنی های عادی(جمعا ۲۱ نفر)و افراد مبتلا به اوتیسم یا سندرم آسپرگر که دارای هوش طبیعی بودند (جمعا ۶ نفر)خواسته شد تا به تصویری مشابه آنچه در شکل ۱ آمده است نگاه کنند. نتایج نشان داد که در مرحله دوم که به نوعی مربوط به سنجش تئوری ذهن است،مناطق متفاوتی از مغز فعال می شوند که این مناطق از نظر شدت فعالیت در بیماران مبتلا به اوتیسم با افراد عادی متفاوت بود. ظاهرا ناحیه آمیگدال چپ در افراد مبتلا به اوتیسم در زمان پردازش اطلاعات مربوط به هوش اجتماعی فعال نمی گردد و در مقابل،مناطق دیگری همچون STG از خود فعالیت نشان می دهند.

Keywords:

آمیگدال , اوتیسم , افراد عادی فعالیت ناحیه آمیگدال , اجتماعی , درگیری آمیگدال در بیماری اوتیسم , میمون ها , نظریه آمیگدالی اوتیسم , توانایی حل مسئله غیر اجتماعی , فعالیت ناحیه آمیگدال چپ , ناحیه آمیگدال