اثر آموزش موسیقی بر توانایی های هوشی خردسالان

هدف: در این مطالعه، تاثیر آموزش موسیقی در افزایش توانایی های شناختی کودکان بررسی شده است. روش: ۳۰ کودک پنج و شش ساله که در ترم اول کلاس های موسیقی کودک در آموزشگاه های موسیقی درجه یک و دو شهر تهران شرکت می کردند، با ۳۰ کودک گروه گواه  (از مهد کودک) مقایسه شدند. گروه گواه از نظر سن، جنس، میزان تحصیلات مادر و سطح درآمد خانواده با گروه آزمایشی همسان سازی شد. در ابتدا، همه کودکان تحت آزمون هوش استنفورد – بینه قرار گرفتند و سپس کودکان گروه آزمایشی به مدت سه ماه و هر هفته یک بار در کلاس های موسیقی کودکان شرکت داده شدند. پس از سه ماه از همه کودکان پس آزمون گرفته شد. یافته ها: تحلیل نتایج نشان داد که گروه آزمایشی از نظر میزان افزایش توانایی استدلال عمومی (که با معیار ضریب هوشی و با نمره کل آزمون هوش استنفورد-بینه سنجیده شد) با گروه گواه تفاوت معنی داری دارد. در ارزیابی خرده آزمون ها نیز مشاهده شد که آموزش موسیقی سبب افزایش توانایی استدلال کلامی و تقویت حافظه کوتاه مدت کودکان گردیده است، ولی درمورد توانایی استدلال دیداری/ انتزاعی، با وجود افزایش میانگین نمره های خام هر دو گروه در پس آزمون (نسبت به پیش آزمون)،  در میزان تغییرات دو گروه تفاوت معنی داری دیده نشد. نتیجه گیری: از این مطالعه می توان نتیجه گرفت که آموزش موسیقی ممکن است در رشد برخی توانایی های شناختی کودکان موثر باشد.  

Keywords:

موسیقی کودکان , آموزش موسیقی , آموزش موسیقی بر توانایی های هوشی , هوشی , توانایی , آزمون , گروه گواه , افزایش توانایی های شناختی کودکان , آزمون هوش استنفورد