بررسی رابطه ی انگ بیماری افسردگی با نگرش نسبت به یاری جویی از متخصصان سلامت روان در دانشجویان

هدف: این مطالعه با هدف بررسی نگرش به یاری­جویی از متخصصان سلامت روان و رابطه آن با انگ بیماری افسردگی، در زیرگروه ویژه­ای از جمعیت ایران که جمعیت جوانی هستند انجام شده است. روش: این مطالعه به صورت مقطعی انجام شد و نمونه­ های این طرح از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران، و دانشکده­های فنی، هنر و حقوق دانشگاه تهران انتخاب شدند. در آزمودنی­ها، آزمون­های میزان آشنایی با بیماری روانی، نگرش به یاری­جویی از متخصصان سلامت روان و اسناد۲۷ انجام شد. بر اساس نتایج این آزمون­ها رابطه نگرش به یاری­جویی از متخصصان سلامت روان با مولفه­ های شناختی، هیجانی و رفتاری انگ­زدن به افراد دچار اختلال افسردگی مورد آزمون قرار گرفت. یافته ­ها: در این مطالعه ۴۰۷ نفر از دانشجویان شرکت داشتند. بیشترین میزان سطح آشنایی با بیماری روانی مربوط به افرادی بود که آشنایی­شان با بیماری روانی از طریق دیدن فیلمی در سینما یا تلویزیون بود که یکی از بازیگران آن نقش بیمار روانی را بازی می­کرد (۳۰/۷ درصد). مردان به طور معناداری بیش از زنان بیماران دچار افسردگی را خطرناک تلقی می­کردند و تمایل داشتند که بیماران دچار افسردگی را جدا از جامعه نگه­داری کنند. اما زنان به طور معناداری نسبت به مردان نگرش مثبت­تری نسبت به کمک گرفتن از متخصصان برای درمان افسردگی داشتند. بین نگرش به درمان­جویی با سه مولفه از مولفه­ های انگ به افراد دچار افسردگی یعنی دلسوزی، تمایل به یاری رساندن و تمایل به اجبار برای درمان همبستگی مثبت معناداری وجود داشت. نتیجه­ گیری: از بین اجزای شناختی، هیجانی و رفتاری انگ­زنی به افراد دچار اختلال افسردگی سه عامل (یعنی احساس دلسوزی، میل به یاری رساندن و میل به اجبار برای درمان) با نگرش مثبت­تر به درمان­جویی همراه هستند. بررسی جامع­تر برای یافتن چگونگی ارتباط این عوامل با درمان­جویی و یافتن عوامل واسطه­ای احتمالی می­تواند به راهبردهایی موثرتر برای انگ­زدایی و رفع موانع درمان­جویی منجر شود.

Keywords:

Stigma , Treatment Seeking , Depression , انگ , افسردگی , یاری جویی