اثر ضد درد کاربامازپین در آزمون فرمالین

هدف: هدف این تحقیق، بررسی تاثیر پرازوسین (آنتاگونیست گیرنده های a۱ آدرنرژیک)، یوهمبین (آنتاگونیست گیرنده های a۲ آدرنرژیک)، بیکوکولین (آنتاگونیست گیرنده های GABAA)، CGP۳۵۳۴۸ (آنتاگونیست گیرنده های GABAB) و لیدوکائین (مسدد کانال سدیم) بر خاصیت ضد درد کاربامازپین در هر دو فاز آزمون فرمالین، در موش کوچک سفید آزمایشگاهی نژاد NMRI بود. روش: در این مطالعه تجربی – مداخله ای اثر ضد درد کاربامازپین، پرازوسین، یوهمبین، بیکوکولین، CGP۳۵۳۴۸ و لیدوکائین با تزریق داخل صفاقی این داروها در آزمون فرمالین مورد ارزیابی قرار گرفت. به علاوه، تاثیر داروهای فوق بر اثر ضد درد کاربامازپین نیز بررسی گردید. از آزمون فرمالین به عنوان یک مدل درد مزمن استفاده شد. در این مدل، فرمالین ۰/۵ درصد به عنوان یک ماده محرک دردزا به کف پای موش سوری تزریق گردید و به رفتار حیوان در قبال تزریق فرمالین داده شد. داده های مربوط به دقایق صفر تا پنج به عنوان معیارهای اندازه گیری درد حاد و دقایق ۱۵ تا ۶۰ به عنوان معیار اندازه گیری درد مزمن در نظر گرفته شدند. یافته ها: تزریق داخل صفاقی مقادیر متفاوت کاربامازپین (۳، ۵، ۷، ۱۵ و ۳۰ mg/kg)، لیدوکائین (۵، ۱۰ و ۲۰ mg/kg)، پرازوسین (۰/۱۲۵ و ، ۵/۰ mg/kg)، یوهمبین (۰/۲۵، ۰/۵ و ۱ mg/kg)، بیکوکولین (۱، ۳ و ۵ mg/kg) و CGP۳۵۳۴۸ (۱۰۰ و ۲۰۰ mg/kg) در هر دو فاز آزمون فرمالین اثرات ضد درد داشت. هیچ یک از این داروها به استثنای لیدوکائین، تاثیری بر پاسخ ضد درد کاربامازپین نداشت. تجویز همزمان لیدوکائین اثر ضددرد  کاربامازپین در فاز اول آزمون فرمالین را تقویت کرد، اما بر فاز دوم تاثیری نداشت. البته ذکر این نکته لازم است که تجویز بیکوکولین (۷۵/۰ mg/kg) به بروز هیپرآلژزیا در فاز دوم آزمون فرمالین منجر گردید، که احتمالا به علت انسداد گروهی از گیرنده های GABAA و در نتیجه القای درد می باشد. نتیجه گیری: با توجه به اثر لیدوکایین بر کاربامازپین در فاز حاد، می توان نتیجه گرفت که دست کم بخشی از اثرات ضد درد کاربامازپین در فاز اول با ساز و کار کانال های سدیمی مرتبط می باشد.