زبان پریشی، اختلالی شناختی: نگاهی تازه به حوزه ای بودن زبان

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی این فرضیه است که آیا حوزه توانایی های زبانی در ذهن مستقل و مجزا از سایر تواناییهای شناختی است و یا بین تواناییهای زبانی و تواناییهای شناختی غیرزبانی ارتباط وجود دارد . بدین منظور، ارتباط میان توانایی درک نحوی و توانایی پردا زش توالیهای شناختی در بیماران مبتلا به زبان پریشی بروکا اندازه گیری شد . روش: این پژوهش از نوع توصیفی– مقایسه ای بود . ده بیمار زبان پریش بروکا از مراکز گفتاردرمانی دولتی تهران به صورت هدفمند انتخاب شدند و دو آزمون درک نحوی کاپلان و پردازش توالی های شناخ تی للکوف در مورد آنها اجرا و نتایج دو آزمون مقایسه شد . یافته ها: نتایج نشان دادند که بین توانایی درک بعضی از ساخت های نحوی و توانایی پردازش توالی های شناختی این افراد ارتباط مستقیم وجود(ضریب همبستگی=۰/۵۰) . ناتوانی زبان پریشان بروکا در انتساب درست نقش های معنایی، به اختلال شناختی کلی تری مربوط می شود که ناشی از ضایعه ساخت های عصبی مشترک در پردازش درک زبانی و توالی شناختی است . نتیجه گیری: برخلاف نظریه حوزه ای بودن زبان، تواناییهای زبانی انسان را نمی توان به یک قوه مستقل در ذهن محدود کرد و باید پذیر فت که تواناییهای زبانی و مهارتهای شناختی غیرزبانی در تعامل با یکدیگرند.

Keywords:

Modularity , Cognitive Sequencing , Aphasia , Syntactic Comprehendsion , حوزه ای بودن , توالی شناختی , زبان پریشی , درک نحوی