حامد اختیاری - آزمایشگاه ارزیابی شناختی، مرکز ملی تحقیقات اعتیاد، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
آرین بهزادی - آزمایشگاه ارزیابی شناختی، مرکز ملی تحقیقات اعتیاد، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
آذرخش مکری - گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.

هدف: فرآیند کاهش ارزش تعویقی به سیر کاهش ارزش پاداش ها و گزندها در اثر به وقفه افتادن اطلاق می شود. در این مطالعه، تلاش شده است ضمن معرفی دو نسخه کامپیوتری آزمون فارسی ارزیاب این فرآیند، نتایج به کارگیری این دو نسخه در گروه های سنی مختلف آزمودنی ها بررسی شود.  روش: در این مطالعه، سه گروه شامل ۱۰۹ دانشجوی پزشکی (۸۱ مذکر)، ۷۴ و ۸۳ دانش آموز پسر دبیرستانی با دو روش متفاوت (روش پرسش های مرتب کاهش یابنده یا روش استاندارد و روش پرسش های پراکنده یا روش تصادفی) مورد سنجش قرار گرفتند. در دو گروه اول از روش پرسش های مرتب کاهش یابنده یا روش استاندارد و در گروه سوم از روش پرسش های پراکنده یا روش تصادفی استفاده شد.  یافته ها: رفتار کاهش ارزش تعویقی در هر سه گروه مطالعه از منطق هیپربولیک تبعیت می نماید. ضریب کاهش ارزش تعویقی به وسیله آزمون استاندارد در گروه دانشجویان مذکر ۶۰%، در گروه دانشجویان مونث ۵۸% و در گروه اول دانش آموزان ۸۲% و بدون اختلاف معنی دار با یکدیگر بود؛ اما این ضریب با روش تصادفی در گروه دوم دانش آموزان ۰/۳۳۶ و با نتایج روش استاندارد دارای اختلاف معنی دار بود.  نتیجه گیری: در صورت یکسان بودن روش پرسش، میزان ضریب کاهش ارزش تعویقی بر اساس جنس و سن (در محدوده سنی مورد مطالعه) تفاوت معنی داری نشان نمی دهد، اما تعویض روش پرسش و کاهش فشار بر آزمودنی برای انتخاب نقطه شکست (استفاده از روش تصادفی) باعث می شود کاهش ارزش پاداش ها در اثر گذر زمان تشدید شود.

Delayed discounting procedure, Farsi version, Riskful decision making, کاهش ارزش تعویقی, نسخه فارسی , تصمیم گیری مخاطره آمیز