مقایسه نوع لکنت در کلمات عملکردی و معنایی بین کودکان و بزرگسالان فارسی زبان

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه نوع یا الگوی لکنت در کلمات عملکردی و معنایی بین کودکان و بزرگسالان فارسی زبان مبتلا به لکنت انجام شد. روش: ۵۰ فرد مبتلا به لکنت مراجعه کننده به مراکز درمانی و آموزش خصوصی و دولتی کرج در قالب پنج گروه سنی ۱۰ نفره (۶-۳، ۹-۷، ۱۲-۱۰، ۱۶-۱۳ و ۱۷ سال به بالا) مورد بررسی قرار گرفتند. حداقل به مدت پنج دقیقه از گفتار خود انگیخته هر فرد ضبط آوایی شد و انواع الگوهای لکنت هر فرد بر حسب نوع کلمات مشخص گردید. سپس داده ها به وسیله آزمون های کروسکال - والیس و من - وینتی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: الگوی غالب لکنت در کودکان صرف نظر از نوع کلمات تکرار بود، در حالی که با افزایش سن غالبا الگوهای کشش سکوت یا گیر، میان اندازی و بازنگری اصلاحی ظاهر می شد. با افزایش سن، الگوی لکنت هم در کلمات عملکردی و هم معنایی تغییر می کرد. نتیجه گیری: افراد فارسی زبان مبتلا به لکنت در سنین مختلف الگوهای ناروانی متفاوتی نشان می دهند، چنانچه با افزایش سن در جهت افزایش الگوهای کشش سکوت یا گیر، میان اندازی و بازنگری اصلاحی تغییر می کند. بر اساس نظریه اکس پلن (EXPLAN)، انتظار می رفت الگوی تکرار کل کلمات، میان اندازی و سایر الگوهای تاخیراندازی لکنت همه گروه های سنی دیده شود، اما علت اینکه الگوی لکنت در کلمات عملکردی نیز مانند کلمات معنایی در سنین مختلف تغییر می یابد می تواند مربوط به تفاوت ساختار کلمات عملکردی در زبان فارسی و دشوارتر بودن برنامه ریزی زبانی آن نسبت به زبان انگلیسی باشد.

Keywords:

Stuttering , Content Word , Function Word , Word Type , Stuttering Pattern , لکنت , کلمه معنایی , کلمه عملکردی , نوع کلمه , الگوی لکنت