منوچهر ستاری نایینی - Department of Science and Research, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
شهربانو عریان - گروه زیست شناسی دانشگاه تربیت معلم، تهران، ایران.
وهاب باباپور - دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران.
محسن علی بابایی - دانشگاه آزاد اسلامی نایین، نایین، ایران.

هدف: در تحقیق حاضر تاثیر میان کنش گلوکز و کانال های پتاسیمی حساس به ATP، بر فرآیند تثبیت ترجیح مکان شرطی شده (CPP) ناشی از مورفین در موش سفید کوچک نر از نژاد NMRI بررسی نشده است.  روش: برای بررسی اثرات پاداشی مورفین و تاثیر گلوکز، گلیبن کلامید و دیازوکساید بر آن از روش ترجیح مکان شرطی شده استفاده شد. یافته ها: تزریق درون صفاقی دوزهای مختلف سولفات مورفین (۰/۵-۷/۵ mg/kg)، CPP وابسته به دوز ایجاد کرد، در حالی که دوزهای مختلف گلیبن کلامید (۳، ۶ و ۱۲ mg/kg)، دیازوکساید (۱۵، ۳۰ و ۶۰ mg/kg) و گلوکز (۱۰۰، ۲۰۰، ۵۰۰ و۲۰۰۰ mg/kg) به تنهایی چنین تاثیری نداشتند. تزریق گلوکز (۲۰۰۰ mg/kg) و گلیبن کلامید (۶ mg/kg) ترجیح مکان شرطی شده ناشی از دوز غیر موثر مورفین (۰/۵ mg/kg) را معنی دار کرد. از طرف دیگر، دیازوکساید (۶۰ mg/kg) توانست اثرات گلیبن کلامید (۶ mg/kg) را مهار کند، در حالی که تزریق دیازوکساید به تنهایی تاثیری بر ترجیح مکانی ناشی از مورفین (۰/۵ mg/kg) نداشت. تزریق دوزهای مختلف گلیبن کلامید (۳، ۶ و mg/kg ۱۲)، دیازوکساید (۱۵، ۳۰ وmg/kg ۶۰) و مورفین (mg/kg ۰/۵-۷.۵) تاثیری برمیزان گلوکز خون نداشتند.  نتیجه گیری: احتمالا گلوکز در ترجیح مکانی ناشی از مورفین از طریق کانال های پتاسیمی حساس به ATP دخالت می کند.

Morphine, Potassium Channel, Conditional Place Preference, مورفین, کانال پتاسیم, تثبیت مکان شرطی شده