امیر شعبانی - Department of Psychiatry, Iran University of Medical Sciences, Mental Health Research Center, Tehran, Iran.
مهرداد افتخار - مرکز تحقیقات بهداشت روان، تهران، ایران.
بدری دانش آموز - مرکز تحقیقات بهداشت روان، تهران، ایران.
حمیدرضا خانیها - مرکز تحقیقات بهداشت روان، تهران، ایران.
میترا حکیم شوشتری - مرکز تحقیقات بهداشت روان، تهران، ایران.
میرفرهاد قلعه بندی - مرکز تحقیقات بهداشت روان، تهران، ایران.
لیلی پناغی - مرکز تحقیقات بهداشت روان، تهران، ایران.

هدف: با توجه به دانش ناکافی موجود در زمینه سیر و پیامد اختلال دوقطبی، و از طرفی عدم انجام ارزیابی طولی سیر این اختلال در ایران، این مطالعه مقدماتی بر روی بیماران مبتلا به اولین دوره مانیا انجام شد. روش: در یک بررسی طولی و آینده نگر، ۲۳ بیمار مبتلا به اولین دوره مانیا با تشخیص اختلال دوقطبی نوع یک (BID) که در مرکز آموزشی- درمانی روانپزشکی ایران بستری شده بودند مورد ارزیابی قرار گرفتند. در ابتدا از فهرست معیارهای تشخیصی (DSM-IV-TR(، مقیاس ۲۴ ماده ای اندازه گیری افسردگی هامیلتون (HDRS)، مقیاس اندازه گیری مانیای یانگ (YMRS) و مقیاس وسواسی- اجباری ییل- براون (YBOCS) استفاده شد. سه پرسشنامه اخیر  هر دو تا چهار ماه و ارزیابی دوباره تشخیصی هر شش ماه انجام می شد. بیماران بین ۸ تا ۲۴ ماه (۵/۳ ±۰/۱۷) پیگیری شدند. سابقه ابتلا به اختلالات روانی در بستگان درجه یک بیمار به کمک شرح حال و مصاحبه تعیین گردید. یافته ها: تنها تشخیص یکی از بیماران (%۴/۳) به اسکیزوفرنیا تغییر کرد. سایر بیماران شامل ۱۱ زن و ۱۱ مرد با میانگین سنی ۱۰/۴ ± ۲۸/۴ سال بودند. بیشتر بیماران مجرد و با تحصیلات کمتر از دبیرستان بودند. ۳۱/۸% سابقه اختلال افسردگی داشتند. سوءمصرف مواد (به جز نیکوتین) تنها در دو بیمار وجود داشت. ۹/۱% دچار همبودی اختلالات اضطرابی بودند. ۲۲/۷% دارای وابسته فامیلی مبتلا به BID و ۱۳/۶% دارای وابسته مبتلا به اختلال افسردگی ماژور بودند. ۴۹/۹ درصد بیماران دچار عود اپی زود خلقی شدند. دوسوم موارد عود در سال اول و یک سوم در سال دوم بروز کرد. ۱۳/۶ درصد بیماران در شش ماه اول (پس از بهبودی دوره اول مانیا) و ۳۱/۸ درصد در سال اول دچار عود شدند.  هیچ موردی از اپی زود خلقی مختلط و یا تندچرخی بروز نکرد. آزمون خی دو تفاوت آماری معنی داری در سابقه اپی زود خلقی پیش از اولین دوره مانیا، بین بیماران دچار عود مانیا (۷۱/۴%)  و بیماران بدون این عود (۲۰/۰%)  نشان داد. نتیجه گیری: میزان عود در اوایل سیر قابل توجه است و با توجه به بالاتر بودن عود در بیماران دارای سابقه ابتلا به اپی زودهای افسردگی، مداخله پیشگیرانه جدی، به ویژه در این گروه از بیماران توصیه می شود.

Bipolar Disorder, Mania, Major Depression, Outcome, Recurrence, Comorbidity, اختلال دوقطبی, مانیا, افسردگی ماژور, پیامد, عود, همبودی