تدوین ملزومات مأموریتی و طراحی اولیه مریخ پیمای بدون سرنشین

آنچه در این مقاله به آن پرداخته شده است، تعیین اهداف ماموریتی کاوش هوایی در مریخ، تبیین قیود و محدودیتهای فضای طراحی پهپا دهای مری خپیما و ارائه ی یک طرح مناسب مفهومی از طریق تغییر در سیکل کلاسیک طراحی هواپیما است. هدف عمده ی کاوشها در مریخ، یافتن پاسخ یک سوال است: آیا امکان انتقال حیات انسانی به آن وجود دارد؟ این امر به واسطه ی جستجو برای یافتن آب و متان، تعیین ساختار اتمسفری و تبیین رفتارهای اقلیمی سیاره محقق خواهد شد. اطلاعات بدست آمده از کاوشهای قبل، قیود و محدودیتهای متعددی را آشکار کرده است، اما شکاف در دقت داده برداری ها میان کاوشگرهای مداری و سطحی، لزوم استفاده از پرنده های بدون سرنشین را جهت انجام کاوشهای منطقه ای روشن می سازد. به علاوه بسیاری از مناطق صعب العبور ب هوسیله رباتهای سطحی قابل دسترس نبوده و تنها شیو هی موثر داده برداری از آنها، استفاده از رباتهای هوایی است. آنچه باید در فرآیند طراحی چنین پهپادهایی مورد توجه قرار گیرد، شرایط محیطی کاملا متفاوت میان زمین و مریخ است. وضعیت اتمسفری مریخ ب هدلیل نبود اکسیژن و چگالی اندک، برای اشیاء پرنده بسیار نامساعد است و دمای کم و ترکیب گازهای جو، باعث افزایش نسبی عدد ماخ و محدودیت در سرعت می شوند. چنین شرایط اتمسفری محدودیت های مضاعفی در تامین تراست و خنککاری به سیستم های پیشران پهپاد تحمیل می کند. محدودیت های ابعادی ناشی از سیستم های پرتاب و کپسولهای انتقال کاوشگر، کیفیت عملکردی رباتهای هوایی را تحت تاثیر قرار م یدهند. اعمال مجموعه ی این موارد به سیکل طراحی و سازگار نمودن آن با محیط طراحی جدید، منجر به تولید یک روند جدید در طرح مقدماتی شده است که هدف اصلی از ارائه این تحقیق میباشد