دیاژنز یا تغییر ملکولی اجساد باستانی پس از مرگ، مطالعه موردی گورستان باستانی لما

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 343

This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NCAI05_064

تاریخ نمایه سازی: 24 آذر 1400

Abstract:

این مقاله به بررسی امکان و دلایل بروز دیاژنز در بقایای اسکلتی انسان باستان میپردازد. نمونه های مورد آنالیز از یک گورستان باستانی در ایران برداشت شدند و بوسیله آنالیز عناصر کمیاب، مورد بررسی قرار گرفتند. هر چند هدف این پژوهش در ابتدا، بازسازی ردپای مهاجرتهای احتمالی و تعیین منشاء جغرافیایی آنها در آن منطقه بود. اما اثبات وجود دیاژنز در نمونه ها، نتایج آنالیز را به سوی بحث جدیدی سوق داد. علیرغم پیچیدگی فیزیولوژی بدن انسان و با وجود گستردگی و تنوع مسائل زیستی مرتبط با انسان باستان از جمله تغذیه، مهاجرت؛ همچنین بازسازی مسائلی همچون آب و هوا و پوشش گیاهی و وضعیت جغرافیایی محیط زندگی گذشتگان، مهم ترین مسئله ای که بررسی این گونه پژوهشها از طریق آنالیزهای شیمیایی مواد اسکلتی را با مشکل روبرو میکند، دیاژنزیس یا تغییرات شیمیایی است که استخوان و دندانها پس از تدفین در خاک پیدا می کنند. هیچ عنصری از دیاژنز در امان نیست، هرچند به نظر می رسد برخی از عناصر آسیب پذیرتر هستند.

Authors

فهیمه شیخ شعاعی

دانش آموخته دکتری باستان شناسی از دانشگاه تهران،