پژوهشی بر نماد پرندگان در منطق الطیر عطار نیشابوری (مطالعه موردی نگاره نسخه موزه متروپلیتن)

آثار ادبی که درونمایه عرفانی دارند با زبان عامیانه و روزمره قابل فهم نیستند به همین دلیل یکی از گرایشهای این آثار استفاده از نمادپردازی است و از آنجا که نگاه نمادین به پرندگان در ادبیات مورد توجه شاعران بوده و عطار هم نیز در منطق الطیر خود به منظور تفهیم معانی و مفاهیم عرفانی از زبان تمثیلی که حاوی رمز و نماد است بهره گرفته است. در این پژوهش که به روش توصیفی- تحلیلی میباشد عالوه بر این که جنبه نمادین پرندگان منطق الطیر عطار را بر اساس نگاره ای از نسخه مصور آن مورد بررسی قرار میگیرد و با توجه به اینکه نگارگری در اکثر موارد منطبق بر متن بوده به این سوال نیز پاسخ داده خواهد شد که: نگارگر در این نگاره تا چه اندازه به متن متعهد بوده است؟ جمع آوری مطالب پژوهش پیش رو به شیوه کتابخانه ای است. در بررسی داده ها و تحلیل نتایج مشخص شد که نگارگر در مصور کردن این نگاره از روش تکثر و تنوع نقش پردازی پرندگان به جهت القای بهتر روایت اصلی استفاده کرده است و با این روش نقش پردازی سعی در حفظ قرابت انطباق روایت و تصویر داشته است.

Keywords:

نماد , پرنده , منطق الطیر عطار , نگارگری