جک دانلی

در دهه گذشته، توسعه، دموکراسی و حقوق بشر به آرمان های سیاسی هژمونیک تبدیل شده اند. رژیم هایی که حداقل مدعی تعقیب رشد اقتصادی پایدار و سریع (توسعه)، مشارکت سیاسی عمومی (دموکراسی) و رعایت حقوق شهروندان خود (حقوق بشر) نباشد، مشروعیت بین المللی و ملی شدن [خود] را در معرض خطر قرار می دهند. بدون نفی پیوندهای مهم نظری و عملی، این مقاله بر تنش های بین منطق های «حقوق بشر، دموکراسی و توسعه» متمرکز است.

حقوق بشر, توسعه, دموکراسی