تبیین چارچوب کارکردی سیمای جمهوری اسلامی ایران جهت توسعه قابلیت های انسانی

هدف اصلی این پژوهش تبیین کارکردهای رسانه همگانی سیمای جمهوری اسلامی ایران جهت توسعه قابلیت‎ های انسانی است. این پژوهش از نوع کیفی و با استفاده از روش مفهوم‎ سازی بنیادی (داده بنیاد) انجام گرفته است. در این پژوهش با استفاده از روش نمونه‎ گیری هدفمند و تکنیک گلوله برفی تعداد پانزده نفر از اعضای هیئت علمی رشته‎ های مدیریت، علوم تربیتی، جامعه‎ شناسی، اقتصاد توسعه، ارتباطات و افراد دارای تجربه کاری در حوزه سیمای ج.ا.ایران مورد مصاحبه‎ های عمیق نیمه‎ ساختاریافته قرار گرفتند و سپس داده‎ های حاصل از طریق کدگذاری باز، محوری و انتخابی مورد تعبیر و تفسیر قرار گرفت. یافته‎ های پژوهش نشان می‎ دهد که این رسانه، سه کارکرد اصلی جهت توسعه قابلیت‎ های انسانی ایفا می‎ نماید. اولین کارکرد این رسانه که در این پژوهش شناسایی شده، عبارت است از فراهم‎ سازی عوامل میانجی توسعه قابلیت‎ های انسانی که از طریق آگاه‎ سازی، ایجاد انگیزه، توانمندسازی و هدایت اختیار مثبت در انسان صورت می‎ گیرد. دومین کارکرد این رسانه، فراهم‎ سازی آزادی‎ های فرصت در ابعاد فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، قانونی، زیست محیطی، اطلاعاتی و حمایتی است که زمینه و بستر توسعه قابلیت‎ های انسانی محسوب می‎ شوند. در نهایت به‎ کارگیری استراتژی تغییر نیز که مبتنی بر پیش‎ فرض انسان فعال به عنوان یک ظرفیت بالقوه است، سومین کارکرد این رسانه است که در این پژوهش مورد شناسایی قرار گرفته است

Keywords:

الگوی کارکردی , قابلیت‎ های انسانی , سیمای جمهوری اسلامی ایران , رویکرد قابلیت , رویکرد رئالیسم انتقادی , نظریه مفهوم‎ سازی بنیادی