بهروز دیلم صالحی

از آنجا که جامعه شناسی با ظهور کارل مارکس و آثار وی و به ویژه تبیین مفهوم «طبقه اجتماعی» در علوم اجتماعی جدید تکوین و تشریع پیدا کرده است و نظریه پردازان جامعه شناسی سیاسی در قرن نوزدهم و بیستم به نحوی متاثر از نظریه مارکس بوده اند، سخن از نظریه نخبه گرایی و بنیانگذاران آن، یک نیاز علمی-فکری به شمار می آید. با گسترش دامنه مفهوم طبقه اجتماعی، به تدریج گفتمان جدیدی به نام «نخبه گرایی» شکل گرفت و بدین سان در برابر «جامعه شناسی طبقات اجتماعی»، آموزه نوینی به نام «جامعه شناسی نخبگان» ایجاد و آموزه مارکس به سخره گرفته شد و از این رو، تحقیقات و مطالعات جامعه شناسان سیاسی بر مفهوم، ماهیت و مناسبات نخبگان متمرکز گشت