رضا کرمی نوری - گروه روانشناسی ، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

با توجه به نتایج این تحقیقات که تمایزی دوطرفه را بین این دو نوع حافظه مطرح می کند،می توان پیشنهاد کرد که دو حافظهء کوتاه مدت و بلندمدت به عنوان سیستم های موازی می توانند وجود داشته باشند که آسیب برای هرکدام ممکن است اتفاق افتد بدون آنکه این آسیب بر عملکرد دیگری اثر داشته باشد. یعنی آنچه که در مورد تمایز بین این دو نوع حافظه در بیماران آمنزیک می تواند قابل توجه باشد،تمایز و تفاوت در اکتساب و یادگیری این دو نوع حافظه است نه در بازیابی آنها. ب. اثر کیفیت پردازش مطالعات متعدد نشان داده است که تغییرات در سطح یا نوع پردازش در مرحلهء رمزگردانی در حافظهء آشکار اثر می گذارد،در حالی که اثری بر حافظه نهان ندارد. در مطالعه ای که توسط نگارنده صورت گرفت، در مرحلهء رمزگردانی،یک گروه از آزمودنیها می بایست حروف مشترکی را بین فعل و اسم در جملاتی که به عنوان عناصر یادگیری به کار برده شده بود پیدا کنند و از ۱ تا ۵ تعداد آنها را شماره گذاری کنند (رمزگردانی سطحی و فیزیکی). در حالی که گروه دیگری از آزمودنیها باید ارتباط محتوایی بین فعل و اسم را در همان جملات درجه بندی کنند (رمزگردانی معنایی و عمیق)نتایج این مطالعه نشان داد در حالی که حافظهء آشکار با رمزگردانی معنایی و عمیق در مقایسه با رمزگردانی سطحی و فیزیکی عملکرد بهتری دارد،در حافظهء نهان تفاوت معناداری بین این دو نوع رمزگردانی مشاهده نگردید. در این مطالعه که تنها از حافظهء حوادث خاص استفاده شده بود مشاهده گردید که رمزگردانی با فعالیت بیشتر در کرتکس پیش پیشانی چپ همراه بود،در حالی که بازیابی با فعالیت بیشتر در کرتکس پیش پیشانی راست ارتباط داشت.

حافظه, اطلاعات, حافظهء, سیستم های, رمزگردانی, بازیابی, پردازش اطلاعات, بیماران, حافظهء حوادث خاص, ادراکی