سیاوش نرگسی - دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده عمران و محیط و زیست، تهران
محمود یزدانی
حمیدرضا رحمانی

یکی از روش های رایج اجرای دیوارها در ساختمان های کشور استفاده از سیستم پانل های ساندویچی است. این دیوارها از سه جزء صفحه یونولیتی، مش فلزی و یک لایه بتن یا ملات که بر روی مش فلزی در دو سمت دیوار پاشیده می شود تشکیل می گردند. وجود سهولت های اجرایی این نوع دیوارها، سنگینی نسبی آنها در مقایسه با سیستم های جدیدتر دیوارهای سبک و اتلاف نسبتاً زیاد مصالح در مرحله پاشش، از نقاط ضعف مهم آنها به شمار می رود. در این تحقیق با هدف کاهش وزن واحد سطح این دیوارها و کاهش اتلاف مصالح تلاش شده است تا بجای کاربرد شاتکریت معمولی با ملات های ماسه سیمان، از ملات سبک برای پاشیدن استفاده شود. بدین منظور با استفاده از پوکه های طبیعی و مصنوعی موجود در کشور، چندین طرح اختلاط ملات سبک برای انجام عملیات شاتکریت در آزمایشگاه ساخته و اجرا شد. طرح های اختلاط مناسب آنهایی هستند که علاوه بر سبکی، کمترین میزان اتلاف مصالح پس از عمل پاشش را داشته و در عین حال مقاومت نسبی کافی برای تحمل وزن دیوار و ضربه های معمول وارده بر آن را داشته باشند. با استفاده از یک سیستم پمپ هوای فشرده و ملات پاش، مخلوط بتن ساخته شده درون قالب هایی با ابعاد استاندارد پاشیده شده و سپس از این بتن مغزه هایی برای تعیین مقاومت فشاری و وزن مخصوص گرفته می-شود. نتایج نشان داده است که می توان مخلوط هایی با وزن مخصوص حدود 1000 تا 1100 کیلوگرم بر مترمکعب (نصف ملات ماسه سیمان معمولی) را با میزان اتلاف کم 10 تا 15 درصد بخوبی بر روی این دیوارها اجرا نمود، ضمن اینکه به مقاومت نسبی تا حد 14 مگاپاسکال نیز دست یافت.

بتن شاتکریتی، شاتکریت تر، پانل ساندویچی، سنگدانه سبک