تاثیر نانوذرات الماس بر ساختار هورمون گنادوتروپین جفتی انسانی و بررسی سطح سرمی آن در موش های صحرایی ماده نژاد ویستار

پیشینه مطالعه و هدف: هورمون گنادوتروپین جفتی انسان (hCG) گلیکوپروتئینی است که در حین بارداری توسط سلول های تروفوبلاست و سنسیشیوتروفوبلاست جفت تولید می شوند. هورمون تولید شده بر روی جسم زرد اثر گذاشته و از تحلیل رفتن آن جلوگیری می کند. نانو ذرات الماس با سیستم های بیولوژیکی مانند پروتئین ها، آنزیم ها و آنتی بادی ها برهمکنش دارند. به عبارتی نانو الماس توانایی جذب توسط بیومولکول ها را دارد و می تواند به عنوان حامل برای انتقال مواد فعال بیولوژیکی استفاده شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر نانو ذرات الماس بر ساختار هورمون hCG و سطح آن در موش های صحرایی ماده بالغ نژاد ویستار بود.روش مطالعه: با استفاده از تکنیک های طیف سنجی تاثیر نانوذرات الماس بر ساختار هورمون hCG بررسی شد. موش ها به طور تصادفی به ۵ گروه تقسیم و سالین، ۲۵، ۷۵ و ۱۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم نانوذرات الماس دو بار در هفته دریافت نمودند. سطح هورمون hCG در پایان مطالعه اندازه گیری گردید. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی Tukey تجزیه و تحلیل شدند نتایج: نانوذرات الماس می توانند با hCG کمپلکس ایجاد کنند. نتایج پتانسیل زتا و DLS نشان داد که نانوذرات موجب کاهش بار سطحی و اندازه hCG می گردند. تزریق نانوذرات در غلظت ۱۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم باعث کاهش معنا دار سطح هورمون hCG در مقایسه با نمونه های کنترل شد (۰۵/۰>p).نتیجه گیری: نانوذرات الماس می توانند موجب تغییر ساختار سوم پروتئین شوند. همچنین بر فعالیت هورمون hCG اثر سمی دارد. انجام مطالعات بیشتر در بررسی آثار سمی نانوذرات الماس در دوزهای مختلف و زمان های مختلف در معرض قرارگیری ضروری به نظر می رسد.

Keywords:

هورمون گنادوتروپین جفتی انسان (hCG) , نانو ذرات الماس , طیف سنجی , پتانسیل زتا , موش صحرایی