احمدرضا تقاء
محمودرضا گلشن پژوه

نویسندگان این مقاله معتقدند ارتباط قوی بین سازمان های غیردولتی حقوق بشری و قدرت های هژمونیک به شیوه ای کارآمد و موثر، به «پیشگیری» از نقض حقوق بشر در سطح جهان کمک می کند. در این راستا پانوپتیکون استعاره مفیدی است که بخشی از روابط ممکن میان هژمون ها و سازمان های غیردولتی حقوق بشری را نشان می دهد. در حقیقت پانوپتیکون، نهادی اجتماعی نمونه با هدف کنترل رفتار زندانیان از طریق اعمال خودانظباطی است. در این سیستم، برای زندانی مراقبت نهادی تداوم دارد. مقاله اذعان دارد عمده پژوهش های روابط بین الملل در زمینه تشکل های غیردولتی بر این مسئله متمرکز بوده که این تشکل ها چگونه بر سیاست های عوامل دولتی تاثیر گذارده اند، یعنی ارزیابی و تحلیل نقش شبکه های حمایتی فراملی در تغییر سیاست های دولت از طریق لابی یا شرمنده سازی و نقشی که سازمان های غیردولتی در بهبود اقدامات دولت های خاص در زمینه حقوق بشر ایفا کرده اند. در نهایت نویسندگان این موضوع را مورد بررسی قرار می دهند که سازمانهای غیردولتی حقوق بشری و هژمون ها تواما در جلوگیری از مواردی از نقض حقوق بشر همچون نسل کشی ذی نفع اند. با این حال برخی مواقع نیز منافع متضادی بین آنها وجود دارد

سازمان های غیردولتی, پانوپتیکون, حقوق بشر, هژمونی