پس از یازدهم سپتامبر، مسائل هسته ای؛ روندهای نو پدید و فراروی

این مقاله را سودای آن است تا تاثیر یازده سپتامبر و جنگ علیه تروریسم را بر مناظره کنونی هسته ای مورد بررسی قرار دهد. در قسمت اول به بررسی تاثیر بر تروریسم هسته ای می پردازد و سه سناریوی ۱- دستیابی بازیگر غیردولتی به سلاح هسته ای، ۲- حمله علیه تاسیسات هسته ای و ۳- انفجار «بمب کثیف» را در این زمینه مطرح می کند. پس از آن، گاه در مبحث انرژی هسته ای به تناقض امنیتی کشورهای صنعتی اشاره می کند که در آن کشورهایی که کالای لازم برای رشد کشورهای صنعتی تهیه می کنند، خود محل پرورش تروریسم هستند. در مبحث سیاست های کنترل هسته ای به تاثیر بر امنیت کلاهک های هسته ای و مواد هسته ای می پردازد. سپس تاثیر حادثه یازده سپتامبر را بر گسترش هسته ای، سیاست های بازدارندگی هسته ای غرب و رقابت های هسته ای را مورد مداقه قرار می دهد. نویسنده در پایان، نتیجه می گیرد که یازده سپتامبر ۲۰۰۱، ماهیت مناظره هسته ای را به طور جدی دچار تغییر نکرده است و گاهی تاثیرات ضد و نقیضی بر سیاست های هسته ای و روندهای در حال ظهور آن برجای گذاشته است. نویسنده معتقد است در حالیکه واژه «هسته ای» را به طور وفور می توان در گفتمان امنیتی پس از یازده سپتامبر مشاهده کرد، اما ایالات متحده و متحدانش دیگر احتمال استفاده از سلاح های هسته ای را کانون سیاست های امنیتی خود نمی دانند و برای نخستین بار پس از سال ۱۹۴۵، بازندگی هسته ای دیگر با بنیادهای امنیت غرب پیوندی جدی ندارد