اهمیت آموزش های مراقبتی پیش از ترخیص: بررسی میزان رضایت بیماران از آموزش های ارائه شده در بیمارستان های شهر مشهد

Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 161

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JMMC-17-2_005

تاریخ نمایه سازی: 26 آذر 1400

Abstract:

پیش زمینه: یکی از وظایف اصلی کادر درمانی بیمارستان ها، آموزش به بیمار و خانواده وی درباره بیماری، نحوه استفاده از داروها و ارائه نکات ضروری در پیشگیری از عود و مزمن شدن آن می باشد. هدف از این مطالعه تعیین میزان رضایت بیماران از آموزش های ارائه شده توسط پرستاران و پزشکان در بیمارستانهای شهر مشهد می باشد. روش ها:  این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است که در ۵ بیمارستان جامع شهر مشهد در سال۹۱-۱۳۹۰ انجام شد. افراد مورد مطالعه با روش نمونه گیری تصادفی از بین بیماران بستری در بخشهای داخلی، جراحی، زنان و مامایی، اطفال، قلب و اورژانس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات یک پرسشنامه پژوهشگرساخته حاوی اطلاعات فردی و سوالاتی برای سنجش میزان رضایت از آموزشهای دریافتی در مدت بستری در بیمارستان و پرسشنامه استاندارد رضایت بیمار(PSQ-۱۸) بود.  یافته ها: در این مطالعه، ۶۲.۲% بیماران مورد مطالعه زن و میانگین سن آنها ۱۶.۵ ± ۴۲.۳ بود. بیشترین احساس رضایت  بیماران از آموزشهای دریافتی درباره تشخیص بیماریشان (۶۸.۶%) و کمترین احساس رضایت بیماران در مورد تاثیر بیماری بر سایر اعضای خانواده (۸.۱%) بود. تحلیل آماری نشان داد بین متغیر سن و میزان رضایت از آموزشهای دریافتی رابطه معکوس معنی داری وجود دارد (۰.۰۰۷ = P). همچنین بین سطح تحصیلات و میزان رضایت از آموزشهای دریافتی هم رابطه معکوس معنی داری وجود داشت (۰.۰۰۹ = P). به علاوه، بین تعداد دفعات بستری و میزان رضایت از آموزشهای دریافتی رابطه معنی دار مستقیمی وجود داشت (۰.۰۰۷ = P). بیشترین میزان رضایت (رضایت خیلی زیاد و زیاد) از آموزشهای دریافتی از بخش قلب (۷۸.۴%) و بخش زنان و مامایی (۵۷.۵%) و کمترین رضایت از بخش داخلی (۹.۲%) بود. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش لزوم بهبود آموزش های ارائه شده به بیماران را در بیمارستان های مشهد مطرح می نمایند. بر این اساس، مسئولین بیمارستانها می بایست با کمک متخصصین امر آموزش، برنامه های آموزشی مدون و کاملی را برای بیماران فراهم آورند تا منجر به افزایش رضایت مددجویان و کاهش هزینه های درمانی از طریق کاهش طول مدت بستری و جلوگیری از بستری شدنهای مکرر در بیمارستانها شود.   

Authors

نوشین پیمان

مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، گروه بهداشت و مدیریت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران