اثر پرکننده بر ویژگی های حجمی و غشای قیری بتن آسفالتی

پرکننده کوچکترین بخش مصالح سنگی بتن آسفالتی است که با پرکردن فضاهای خالی، به دلیل نرمی، ویژگی های سطحی و ترکیب شیمیایی می تواند نقش یک ماده فعال واکنش زا را بازی می کند. پرکننده بخش کوچکی از بتن آسفالتی را تشکیل می دهد، ولی با توجه به توانایی جذب به نسبت زیاد قیر، تغییرهای جزئی در مقدار و یا ویژگی های آن می تواند،روی نقش قیر به عنوان یک ماده چسبنده و پایدار کننده مصالح سنگی اثر بگذارد. یکی ازعامل های تعیین کننده کم قیری یا پرقیری مخلوط های بتن آسفالتی، ضخامت غشایی است که می تواند معیاری برای ناپایداری مخلوط باشد. در این پژوهش با به کارگیری دو گونه پرکننده با ویژگی های هندسی، فیزیکی و شیمیایی متفاوت، اثرگذاری آنها بر نسبت های حجمی و ضخامت غشایی مخلوط های بتن آسفالتی مورد بررسی قرار می گیرد. پرکننده های مورد برسی شامل سیمان پرتلند و گرد سنگ آهکی هستند که هریک در دو سطح ویژه و نرمی متفاوت در ساخت نمونه های مارشال استفاده شده و آزمایش می شوند. همچنین بر اساس تعریف های معمول و جدید از ضخامت غشایی، اثر نوع، میزان و نرمی پرکننده بر ضخامت غشایی مورد بررسی قرار می گیرد. نتیجه های این بررسی نشان می دهد پایداری مارشال و نسبت های حجمی مخلوط بتن آسفالتی مانند وزن مخصوص، حجم منفذها، جذب قیر و قیر بهینه،افزون بر نوع پرکننده به سطح مخصوص و نرمی آن نیز وابسته است. همچنین ضخامت غشایی با حجم منفذهای سنگدانه ها و حجم هوای مخلوط وابستگی نزدیکی دارد.