فرشاد درویشی - استاد گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه مراغه، مراغه، ایران. گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران.
امین زارعی - دانش آموخته کارشناسی ارشد گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه مراغه، مراغه، ایران.
کاترین مادزاک - استاد مرکز تحقیقات کشاورزی، غذا و محیط زیست، دانشگاه پاریس، ساکلای، پاریس، فرانسه.

مقدمه: گلوکز اکسیداز به عنوان یک آنزیم تجاری در صنایع پزشکی، دارویی و غذایی مورد توجه است. بهینه سازی محیط و شرایط تخمیر برای افزایش تولید گلوکز اکسیداز هترولوگ مهم است. هدف از مطالعه حاضر، بهینه سازی تولید گلوکز اکسیداز در یک سویه نوترکیب مخمر یارروویا لیپولیتیکا ازطریق روش های آماری بود. مواد و روشها: روش سطح پاسخ به عنوان یک روش آماری به منظور طراحی آزمایش برای بهینه سازی تولید گلوکز اکسیداز نوترکیب توسط مخمر یارروویا لیپولیتیکا استفاده شد. سپس از شرایط بهینه شده برای تولید گلوکز اکسیداز در کشت بیوراکتور استفاده شد. نتایج: تولید گلوکز اکسیداز پس از بهینه سازی محیط در کشت ارلن تا ۵۷۰ واحد در لیتر افزایش یافت که ۲ برابر بیشتر از محیط غیربهینه شده است. در کشت بیوراکتور با استفاده از محیط بهینه شده حاوی گلوکز و ساکارز به عنوان منابع کربن، تولید گلوکز اکسیداز پس از دو و شش روز به ترتیب به ۷۲۰ و ۷۳۰ واحد در لیتر رسید. بحث و نتیجهگیری: نتایج این مطالعه، اطلاعات ارزشمندی درباره بهینه سازی آماری توسعه فرایند زیستی برای تولید پروتئین هترولوگ در مخمر یارروویا لیپولیتیکا ارائه می دهد.

یاروویا لیپولیتیکا, گلوکز اکسیداز, بهینه سازی, روش سطح پاسخ, بیوراکتور