حسین علیزاده - مربی-عضو هیات علمی وپژهشی سازمان مدیریت صنعتی-نمایندگی آذربایجان

رشد اقتصادی یا ثروت مادی یک کشور اساسا به تولید مقدار کالایی وابسته است که از ترکیب منابع طبیعی ،زمینی،سرمایه اقتصادی نهفته است و تکنولوژی مغز تمام اینگونه فعالیت های تبدیلی است.این ابزار نه تنها عملیات تبدیل را مسیر می سازد بلکه در اقتصادی جهانی زیر بنای بقا و رشد بنگاه های کسب و کار را فراهم می آورد.پیشرفت های اخیر تکنولوژیک موجب بروز تغییراتی در زمینه بهره وری و هزینه ها شده و ساختار جهانی و ملی در زمینه هایی همچون تولیدتجارت و اشتغال را دگرگون کرده است.براین اساس امروزه بنابه اعتقاد استراتژیست های دنیای کسب و کار مهمترین ملاحظه استراتژیک در رقابت اقتصادی و صنعتی بین المللی سبقت گرفتن درزمینه مدیریت نوآوری و تکنولوژی است افزایش مزیت رقابتی هر بنگاه اقتصادی مستلزم افزایش بهبود محتوای تکنولوژیک بکارگرفته شده در عملیات تولیدی آن بنگاه است این عمل از طریق افزایش پیچیدگی اجزا تکنولوژی و همچنین سطح انباشت قابلیت های تکنولوژیک یادگیری سازمانی اتفاق می افتد دراین راستا تجزیه و تحلیل و سنجش موقعیت کنونی و تعیین نقاط ضعف و قوت سطح و توانایی تکنولوژی صنایع نقطه آغازین هرگونه حرکت بهبود و توسعه تکنولوژی محسوب میشود مقاله حاضر در نظر دارد سطح و توانایی تکنولوژی واحدهای صنعتی کشور از طریق ارایه نتایج یککار پژوهش جامع را مورد بررسی و ارزیابی قرار دهد و با شناساندن نقاط قوت و ضعف تکنولوژی صنایع پیشنهاداتی به منظور بهبود و توسعه تکنولوژی صنایع ارایه دهد.

تکنولوژی -سطح تکنولوژی-توانایی تکنولوژی-مدل های سنجش سطح و توانایی تکنولوژی -ضریب تکنولوژی